اختصاصی حکایت گیلان | روزنامه همشهری در تحلیل وضعیت قیمت بنزین نوشته است: «درصورت افزایش ناترازی بین تولید و مصرف بنزین، سیاست دولت و وزارت نفت چه خواهد بود و تا چه زمان می‌توانند بنزین را با قیمت فعلی حفظ کنند و با این تصمیم آیا می‌توان جلوی روند فزاینده مصرف را گرفت؟ تجربه نشان داده که هم سیاست تثبیت قیمت در بلندمدت قابل دفاع نیست و هم سیاست شوک قیمتی جواب نمی‌دهد.»

حرف روزنامه همشهری از آن جا اهمیت دارد که به نوعی دارد زمینه سازی ها برای افزایش احتمالی قیمت بنزین را مورد ارزیابی قرار می دهد. آن هم در وضعیت فعلی جامعه که هر شوکی می تواند جرقه یک اعتراضی شود! سیاست تثبیت قیمت ها که توسط مجلس هفتم تصویب شد، سیاست گذاری نرخ قیمت بنزین را مورد تغییر قرار داد. بدین معنا که به جای افزایش نسبی سالانه، شوک قیمتی ناگهانی معیار نرخ قیمت بنزین شد. سال 98 نرخ قیمت بنزین در جلسه سران قوا مورد تصویب قرار گرفت و هر کدام از آن ها سعی کردند به نوعی از مسئولیت آن شانه خالی کنند. اعتراضات آبان سال 98 باعث شد که دولت درباره نرخ جدید قیمت بنزین دست به عصا حرکت کند. در حالی که اگر با آن ها باشد، همین حالا قیمت بنزین از نرخ فعلی بالاتر رفته بود. 

بله این حرف درستی است که «دولتی ها تا چه زمان می‌توانند بنزین را با قیمت فعلی حفظ کنند؟» ولی پاسخ آن به سیاست هایی برمی گردد که امثال روزنامه همشهری مدتهاست در حال دفاع از آن هستند. قیمت گذاری بنزین تابع سیاستگذاری های داخلی شده است. اگر دولت نخواهد در سیاستگذاری خود عقب نشینی کند معلوم است که هر تغییری ، اعتراض دیگری را ایجاد می کند. مخصوصا برای دولتی که می داند مساله بنزین برای اکثریت جامعه از مسائلی چون حجاب و گشت ارشاد هم مهم تر است. 

وقتی مسئول نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه ها می گوید بیش از هشتاد درصد مردم ناراضی هستند و علت اصلی مسائل معیشتی است، مشخص است که تصمیم گیری های دولت چه اتفاقاتی را می تواند در کشور رقم بزند. دولت سیزدهم به مجری سیاست های شکست خورده تبدیل شده است. در همین بحث یارانه بعد از حذف ارز ترجیحی قرار بود ظرف دو ماه کار به پرداخت کالابرگ الکترونیک برسد، ولی بعد گفته شد زیرساخت همان هم فراهم نشده است.  دولت ماند و مجبور است ماهی 300 الی 400 هزار تومان یارانه دهد. وقتی محل درآمدی برای مشخص نباشد چیزی جز چاب اسکناس باقی نمی ماند. 

روند تصمیم گیری ها در مورد بورس، افزایش حقوق و بنزین هم تابع همین سیاستگذاری هاست، چون دولت هیچ دورنمای مشخصی ندارد. در حرف می گوید سیاست های کشور را به تحریم گره نزده است، اما در واقعیت وزیر خارجه اش مدام از تلاش دیپلماتیک برای احیای برجام می گوید. یک بار که  ظاهرا شهریور ماه حرف کیهان را گوش دادند و مذاکرات را دو ماه عقب انداختند تا اوضاع به نفع حاکمیت شود، حالا هم حتما می خواهند حرف روزنامه همشهری را گوش دهند. این رسانه هایی که به اسم حمایت از دولت، ان را چند پله عقب میندازند. همان داستان دوستی خاله خرسه!