اختصاصی حکایت گیلان | چند روستای وابسته به بخش مرکزی شهر با وجود لوله‌گذاری از داشتن آب شرب سالم محروم هستند. این چند روستا نه در استان‌های کویری که در سرسبزترین استان کشور و در شهری قرار دارند که صفت شهر باران را یدک می‌کشد. جمله ابتدای متن در توصیف وضعیت آب شرب روستا‌های پسیخان و دافسار از روستا‌های بخش مرکزی شهر رشت استان گیلان بود. این روستا‌ها در مسیر جاده رشت به فومن قرار دارند.

اهالی این دو روستا به دلیل نداشتن آب شرب سالم از آب چاه استفاده می‌کنند. کارشناسان بار‌ها در مورد آلودگی آب چاه در گیلان هشدار داده‌اند. یکی از مهم‌ترین دلیل‌های این آلودگی بالا بودن سطح آب‌های زیرزمینی در گیلان است که سبب می‌شود تا آلودگی هایی مانند سموم کشاورزی و شیرابه های زباله های دپو شده به سرعت بر روی این منابع تأثیرگذار باشند.

خانم یوسف‌زاده دهیار روستای دافسار به حکایت گیلان می‌گوید: شاه لوله اصلی نزدیک به دوسال است که در مسیر روستا‌ها کارگزاری شده است اما همچنان ۱۴۰ خانوار مردم روستا چشم انتظار هستند. او می‌گوید: هنوز بعد گذشت دو سال منبع تأمین آب شرب روستای دافسار و چند روستای دیگر مشخص نشده است.
او می‌گوید: مسئولین به ما در مورد این انتظار به حق مردم قول همکاری داده‌اند اما بعد از دو سال پیشرفتی در کار دیده نمی‌شود.
یوسف‌زاده در مورد راه‌های مورد نظر برای تأمین آب روستا‌ها می‌گوید: تأمین آب از شهر صنعتی یکی ازراه‌های تأمین آب این روستا‌ها گفته شده است. راه دیگر نیز منوط به داشتن زمینی است که در اختیار آب و فاضلاب قرار گیرد برای ایجاد چاه و تأسیسات مربوط به آن که هنوز مشخص نشده است.

توقف بعد از ادغام

دهقانپور عضو شورای روستای پسیخان به حکایت گیلان می‌گوید: تقریباً بعد از آنکه آب روستایی و شهری ادغام شدند این پروژه آبرسانی متوقف شد و انتظار مردم برای آب شرب سالم از ۲ سال هم گذشته است. او می‌گوید آب چاه‌های روستای پسیخان چند بار آزمایش شده و نتیجه‌ای جز وجود آلودگی نداشته است.
این عضو شورای پسیخان می‌گوید که چند راه انتقال آب شرب منتفی شده است یکی به دلیل مخالفت خود اهالی، یکی به دلیل فنی و یکی هم به دلیل کمبود اعتبار و شاید راه چهارمی در انتظار باشد.
او توضیح می‌دهد: ابتدا قرار بود که آب روستای خشت مسجد به پسیخان منتقل شود اما چون آب آنجا نیز از کیفیت بالایی برخوردار نبود با مخالفت منتفی شد. انتقال آب از سمت شهرک صنعتی به دلیل فنی و سایز لوله‌گذاری انجام شده منتفی است. دهقانپور در مورد راه سوم نیز که قرار بود تا زمینی در اختیار آب و فاضلاب گذاشته شود توضیح داد: «زمین مشخص شد اما آب و فاضلاب گفت که فقط ۲۰ درصد را تأمین می‌کند و چون دهیاری پولی برای تأمین مبلغ باقیمانده نداشت به سرانجام نرسید. این عضو شورا ادامه می‌دهد که حالا صحبت از راه دیگری است و قرار است که آب از سمت روستای آتشگاه تأمین شود.»

قطعا این دو روستا تنها روستاهای گیلان نیستند که از داشتن آب شرب سالم برخوردار نیستند. در این شرایط این سوال مطرح می شود که آیا صدای روستاییان بعد از ادغام آب و فاضلاب روستایی و شهری شنیده می شود؟