حکایت گیلان |  زهرا نژاد بهرام،  فعال حوزه زنان در خصوص روز جهانی نفی خشونت علیه زنان گفت: خشونت علیه زنان برگرفته از دو عنصر اصلی است. یکی عدم برابری در حقوق و دیگری عدم گفت و گو، که هر دو این عوامل باعث بی عدالتی، عدم صلح و تنش و... می شود. در جوامعی که خشونت وجود دارد انسجام اجتماعی و اعتماد ها از بین رفته و خشونت جایگزین رفتارهای انسانی می شود.

وی با بیان اینکه افزایش خشونت علیه زنان در سایر کشور ها نیز رخ داده، افزود: در دو دهه اخیر مقوله خشونت علیه زنان تبدیل به یک مقوله جدی شده است که سازمان های بین المللی و حتی کشورها نسبت به آن حساسیت ویژه نشان دادند. گاهی اوقات این خشونت ها وجود دارد اما به دلیل مسائل خانوادگی یا عدم آگاهی یا این که محاکم حقوقی آن را باور ندارند، ابراز نمی شود.

بیش از 60 درصد زنان از سوی شرکای جنسی و اقوام نزدیک مورد خشونت خانگی قرار گرفتند

این فعال حوزه زنان  با بیان اینکه 5 نوامبر، یا 4 آذر روز نفی خشونت علیه زنان نامیده می شود، گفت: بیش از 60 درصد زنان در جهان از طرف والدین، شرکای جنسی و یا اقوام نزدیکشان دچار خشونت خانگی هستند. بر اساس آمار سال 1400 ،  در دوره کرونا در ایران 77 درصد زنان دچار خشونت خانگی شدند. همچنین بر اساس اعلام یونسکو نیز از هر سه زن یک نفر تجربه خشونت جنسی یا جنسیتی را داشته است.

وی افزود: اگر بخواهیم انواع خشونت علیه زنان را نام ببریم؛ خشونت کلامی، عاطفی، فیزیکی، جنسی، اقتصادی و یا قتل های ناموسی، کودک همسری، مادرهمسری از جمله آنها است. اصلی ترین علت خشونت نیز عدم برابری و گفت و گو در جوامع است. از طرفی نیز وقتی در جوامع مشکلات اقتصادی افزایش پیدا کند، مشکلات به داخل منزل برده شده و در خانه هم خشونت علیه زنان افزایش می یابد. در جامعه ما نیز در دوران کرونا، به دلیل قرنطینه، مشکلات اقتصادی بیشتر شده و طبع آن نیز خشونت علیه زنان افزایش پیدا کرد.

راه کار مبارزه علیه خشونت زنان

نژادبهرام با ارائه چند راهکار برای مقابله با مسئله خشونت علیه زنان ، گفت: پسران ودختران ما باید در مدارس بیاموزند که با یکدیگر برابر اند و تفاوتی با هم ندارند و این باعث می شود وقتی بزرگتر هم بشوند، زن یا مرد بودن را به معنی برتری قدرتی ندانند. موضوع دوم آموزش خانواده است. رسانه ها باید نفی خشونت علیه زنان را در دستور کار خود قرار دهند و از پخش مصادیقی از خشونت علیه زنان اعم از کلامی، فیزیکی، جنسیتی و .. خود داری کنند و این ها را به عنوان مصادیق غیر انسانی و نامتعارف نشان دهند. ایجاد مراکز حمایتی برای خشونت زنان خشونت خانگی دیده نیز راهکار سوم است.

چرا مجلس قانون نفی خشونت علیه زنان را پیگیری نمی کند؟

وی با بیان اینکه ما حدود ده سال است درگیر قانون نفی خشونت علیه زنان هستیم که اکنون تازه این قانون به نام "قانون امنیت زنان و خانواده و نفی خشونت" تغییر نام داده است، عنوان کرد: بعد از این همه سال، سال گذشته دولت این طرح را به مجلس ابلاغ کرده، و در مجلس هم بعد از حدود 8، 9 ماه اتفاقی رخ نداده است! بنده به عنوان یک زن و فعال حوزه زنان مطالبه گر این قانون هستم. چرا این روال با کندی حرکت می کند و هنوز به دست خانوار ها نرسیده؟

وی با بیان اینکه قوانین دیگری در مجلس بوده که نسبت به قانون خشونت علیه زنان ضرورت زیادی هم نداشته اما به تصوب رسیده گفت: برای برخی از طرح ها مثل قانون صیانت از حقوق فضای مجازی یا قانون جوان سازی جمعیت، کمیسیون های اختصاصی ایجاد می کنند که اصلا در صحن مجلس نیاید و جامعه حتی نتواند نسبت به آن اظهار نظر کند امات این طرح هنوز به سرانجامی نرسیده است!

خشونت علیه زنان، تهدید خانواده است

نژادبهرام گفت: با توجه به افزایش آمار ازدواج دختران 10 الی 14 سال در بهار 1400 و مشکلاتی که برای خانوارها وجود دارد، تصویب این قانون ضرورت پیدا می کند. انسیه خزعلی به عنوان معاون امور زنان رییس جمهور، باید به عنوان مطالبه اصلی دولت رییسی پیگیر این طرح باشد. دولت سیزدهم که با قوه قضاییه، شورای نگهبان و ... هم سو است قطعا می تواند کاری بکند و اگر این دولت نتواند قانون نفی خشونت علیه زنان را به تصویب برساند پس چه کسی می خواهد تصویب کند؟!

وی با بیان اینکه خشونت علیه زنان، تهدید خانوده است، افزود: خشونت علیه زنان یک مقوله فرهنگی، اجتماعی، و اقتصادی است. زنانی که خشونت می بینند، وقتی خودشان به لحاظ روحی مشکل دارند، چطور می توانند فرزندان و خانوده سلامت تربیت کنند؟ اگر به دنبال این باشیم که نظام خانواده را حفظ کنیم، خشونت علیه زنان را باید از ریشه بکنیم و این هم مگر با اتکا به قانون و ایجاد سیستم های حمایتی برای زنان خشونت دیده و آموزش مداوم صورت نمی گیرد.

منبع: دیده بان ایران