اختصاصی حکایت گیلان |انتصاب اسدالله عباسی به عنوان استاندار گیلان در دولت سیزدهم بعد از یک دوره فراز و نشیب اداری صورت گرفت و در این میان ترکیب معادلات سیاسی استان بیشتر مشخص گردید. حالا با توجه به تلاش عده ای برای تعیین استاندار از میان گزینه های مورد علاقه، می توان بازندگان اصلی این انتصاب را مورد بررسی قرار داد. 

شش نماینده گیلان

طی روزهای گذشته شش نماینده گیلان طی نامه ای درخواست کردند محمد دوستار به عنوان استاندار گیلان انتخاب شود که اقدامی خلاف نتیجه  آرای ماه گذشته مجمع نمایندگان بود. جبار کوچکی نژاد، پرویز محمدنژاد، مهرداد گودرزوند چگینی، ابراهیم نجفی، غلامرضا مرحبا و حسن محمدیاری شش نماینده ای بودند که این نامه را امضا کردند. این نامه بیشتر جنبه نمادین داشت. زیرا هیچ مصاحبه مهمی در مورد دوستار در وزارت کشور نشده بود و شانسی برای وی وجود نداشت. حالا به نظر می رسد آن ها با این نامه خود را سوزاندند. البته بعید است سیاست عباسی این باشد که به جدال همه این نمایندگان برود.

شورای ائتلاف نیروهای انقلاب

عباسی در انتخابات مجلس گذشته جزء لیست اصولگراها نبود. کاندیداتوری نظرعلی علیزاده باعث شد که جریان اصلی اصولگرا  در انتخابات گذشته که تحت نام شورای ائتلاف نیروهای انقلاب فعالیت می کردنام وی را خط بزند. عباسی بدون این که خودشان درخواستی دهد در لیست حزب کارگزاران قرار گرفت که فعالیت چندانی در انتخابات نداشت و تنها برای پر کردن لیست نام وی را گذاشته بود. وی بعد از انتخابات این اقدام حزب کارگزاران را مورد نقد قرار داد. عباسی بعد از شکست در انتخابات مدرک تحصیلی چند منتخب مجلس را مورد تشکیک قرار داد که هرگز مورد بررسی قرار نگرفت. 

علیزاده و عباسی هیچگاه رابطه مناسبی با یکدیگر نداشتند و در واقع انتقادات تند علیزاده بود که باعث شد یک نماینده دیگر در حوزه انتخابیه رودسر و املش انتخاب شود. «شورای ائتلاف در نظر داشت علیزاده ( از رهبران این شورا در گیلان)  به عنوان استاندار منصوب شود و حتی نام وی نیز در بین کاندیداهای مجمع نمایندگان حضور داشت، اما وی سابقه و تجربه مدیریتی اجرایی نداشت. 

سیاسیون غیربومی

در مدت یکی دو ماه گذشته افراد زیادی خارج از استان تلاش کردند گزینه های منسوب به خود را در استانداری گیلان بگمارند که در نهایت شکست خوردند. به نظر می رسد نزدیکی آن ها با ستاد رئیسی در انتخابات باعث شد که یک حلقه بومی نیز در گیلان تشکیل دهند و فعالیت خود را تشکیلاتی جلو ببرند . عباسی بیشتر از این که مدیون نمایندگان گیلان باشد مرهون ارتباطات خوبش با مرکز است. وی در انتخابات اخیر نیز در هیات مرکزی ستاد انتخاباتی رئیسی فعالیت می کرد. رزومه وزارت و سه دوره نمایندگی به او کمک کرد که رقبای جدی خود را شکست دهد. خود  احمد وحیدی وزیر کشور فعلی در زمان وزارت عباسی به عنوان وزیر دفاع فعالیت می کرد و حتما روی او شناخت داشت. این در حالی است که نسبت به گزینه های دیگر شناخت چندانی وجود نداشت. 

گیلان از قبل انقلاب همیشه با استانداران غیربومی مواجه بود و بعد از انقلاب هم اکثر استانداران غیربومی بودند. عملکرد نه چندان مورد تایید ارسلان زارع باعث شده که درخواست ها برای انتصاب فرد بومی بیشتر از گذشته شود. در این میان عده زیادی تلاش کردند مسیر انتصاب افراد غیربومی ادامه پیدا کند، اما اما در مقایسه با عباسی فرد قابل توجهتری پیدا نکردند و حساسیت ها نسبت به آن افراد بیشتر بود. عدم معرفی فردی شایسته باعث شد که عباسی نسبت به آن ها بالاتر قرار بگیرد. البته روزی باید مشخص شد این افراد چرا تلاش دارند برای همه استان ها و مردمش تصمیم گیری کنند و کسی هم کاری به آن ها نداشته باشد.