اختصاصی حکایت گیلان | فدراسیون فوتبال ایران با "عزیزی خادم" در نوک هرم خود توانستند تا حدی موج آرامش را به ساحل راکد فوتبال ایران برگرداند. با تمام انتقاداتی که وارد است، اما این نقطه عطف قابل مشاهده بوده؛ و این موج را در فوتبال بانوان میتوان به تحول بزرگ تشبیه کرد. موفقیت های چشمگیر فوتبال زنان نقطه اوج فدراسیون کنونی است.
اما در آزمونی حساس بعد از دوسال دوری بعلت کرونا از فرصت به این خوبی برای میزبانی و حضور تماشاگران بویژه حضور بانوان علاقمند به فوتبال براحتی نتواستند استفاده کند و این فرصت طلایی را از دست دادند و در دقایق آخر خبر از عدم حضور تماشاگران برای بازی حساس با کره جنوبی دادند.
دقیقا آنجایی که فکر کردیم میشود به تحولاتی بزرگتر (یعنی حضور بانوان در ورزشگاه) امیدوار بود، باز هم سو مدیریت حرف اول را زد!
حالا تماشاگران، این سرمایه های ارزشمند فوتبال ما همچنان پشت درهای بسته ماندند.بانوانی که حس میشد شاید با این روند به سکوهای آزادی نزدیک شوند، باز دستشان کوتاه ماند که شاید با عدم حضور آقایان نیز بخوبی لمس شود.
سالهاست که بانوان ما پشت درهای بسته چه کشیده اند و آن همه بحث و گفتگوهای مفصل برای حضور قطعی تماشاگران در دیدار با کره جنوبی همچنان بی نتیجه ماند و به شکل وعده هایی توخالی در لحظه بزنگاه خود را نشان داد.
و ما همچنان مجبوریم که بیاندیشیم انگار چیزی عوض نشده و در عمل همان روند گذشته جلو میرود و مثل همیشه بر دل تماشاگران ناب ایرانی جز دریغ ، آه و حسرت چیزی باقی نماند.
نویسنده: مریم نوائی