اختصاصی حکایت گیلان | محمدهادی مرادی: هاروکی موراکامی، نویسنده‌ی نام‌آشنا و صاحب‌سبک ژاپنی، از جمله نویسندگانی است که هم مورد تایید مخاطبان و هم منتقدان ادبی است.

هنر موراکامی در ترکیب عناصر روایت‌های ژاپنی با مولفه‌های داستان‌نویسی غربی، از او نویسنده‌ای کم‌نظیر و جهانی ساخته است. به عبارتی، آثار او هم از غرابت کارهای شرقی برخوردارند، و هم روحِ مدرن ادبیات غرب. به همین دلیل، آثار او در ژاپن و سایر کشورها به یک اندازه طرفدار دارند.
آثار موراکامی شاید در زمان و مکان‌هایی که رخ ‌دهند، شخصیت‌های معمولی و امروزی یا تاریخی و اسطوره‌ای که خلق شوند، تفاوت داشته‌ باشند؛ اما در چند مضمون پایه از جمله: تنهایی انسان و تصمیماتی که بر مبنای این تنهایی می‌گیرد، عشق و فقدان، معماهایی نهفته در دل داستان و... مشترک هستند. «عشق یک بیماری روحیه که بیمه بهش تعلق نمی‌گیره.»

کتاب مجموعه داستان اول شخص مفرد (First Person Singular) که به تازگی و در سال 2020 نوشته و اکنون به کوشش شیوا مقانلو و توسط نشر نیماژ منتشر و روانه‌ی بازار کتاب شده‌است، تمام نقاط قوت بهترین و شناخته‌شده‌ترین آثار پیشین موراکامی را در خود دارد؛ به علاوه‌ی پختگیِ قلمی که بی‌تردید حاصل به کمال رسیدن استعداد نویسنده در طی چندین سال تجربه‌ی اوست.
هر هشت قصه‌ی این مجموعه داستان، از منظر اول شخص روایت می‌شوند، و این امری‌ست که در آثار قبلی هاروکی  موراکامی کمتر به آن برخورده‌ایم. اگرچه فضای داستان‌ها حال و هوایی شبیه به هم دارند، اما با این حال می‌توان هر یک از داستان‌ها را به طور مستقل نیز خواند.

عنصر روایت در کتاب اول شخص مفرد، از همان ویژگی هزارتوگونه و معماییِ مرسوم در آثار موراکامی برخوردار است که مخاطبان آثارش به خوبی آن را می‌شناسند. در این اثر همچنین، می‌توان بسیاری از مولفه‌های مورد علاقه‌ی این نویسنده ژاپنی از قبیل: گربه، فوتبال، راک‌ اند رول، جاز و... را یافت که به نوعی این کتاب را به یکی از شخصی‌ترین آثار نویسنده تبدیل کرده‌است که ارتباط تنگاتنگی با زندگی و کارنامه‌ی کاری او دارد.