به گزارش حکایت گیلان | به بهانه اجرای نمایش لیدر در شهر رشت که پیش از این در جشنواره بین المللی فجر اجرا شده بود گفتگویی با محمد پورجعفری نویسنده و کارگردان این اثر صورت گرفته است که با هم میخوانیم.

- چگونگی شکل گیری و تولید این اثر را توضیح دهید؟ سعی کردم در همه کارهایم به سمت سوژه هایی بروم که نیاز جامعه باشد و به نوعی بر اساس پدیده های اجتماعی آثارم را روی صحنه ببرم چون متعقدم هنرمند باید زبان جامعه باشد و دردهای نهفته را با اثرش بازنمایی کند. سالهاست در بخش آسیب های اجتماعی مشغول پژوهش و نوشتن هستم در تمام این مدت در مصاحبه با افرادی که آسیب دیده بودند نقاط مشترکی وجود داشت مثل اینکه اکثرا دوست داشتند یک رشته هنری یا ورزشی را دنبال کنند ولی نتوانستند و این نتوانستند جدا از فقر مالی، برای خانم ها ضعف فرهنگی خانواده ها هم بود که بطور مثال اجازه نمیدانند دخترشان به باشگاه فوتبال برود یا بخواهد بازیگر شود. این اتفاقات باعث شکل گیری اولیه اثر بود. در کنار آن ما سالهاست در استان گیلان شاهد درگیری های تعصبانه هواداران تیم های سپیدرود و ملوان هستیم که دامنه این درگیری ها به خانواده ها هم کشیده میشد و حدود 15 سال پیش یک نمایشنامه از محمد رحمانیان خوانده بودم به نام فنز و در کل هم همون یکبار آن را خواندم .دیدم بستر خوبی دارد که این ایده و طرح خودم را رویش پیاده کنم و این شد که لیدر رو کار کردم.البته سعی کردم نقدی هم به شرایط این روزها بزنم و به نوعی حرفم را با اثرم اجرا نمایم.

- شما به عنوان یکی از نمایندگان گیلان در بخش اصلی جشنواره بین المللی تئاتر فجر بودید کمی از فجر بگویید؟

خب امسال شرایط حضور در جشنواره تغییر کرده بود و به نوعی به ماهیت اصلی خودش برگشته بود. اینکه کارها باید قبل از این اجرا نشده باشند و باز بینی ها هم حضوری بود. لیدر در بین 750 اثری که ثبت نام کرده بودند به صورت مستقیم جهت اجرا در فجر انتخاب شد که به نظرم این خودش یک امتیاز بود. در کنار اینکه در بخش بازیگری بعد سالها صاحب کاندیدای بازیگری شدیم . در این بین نقدهایی هم به ما وارد شد و گاها با توهین همراه بود البته اکثر این افراد جز ادم های درجه چند تئاتر محسوب میشوند، اکثر هنرمندان تراز استان از ما حمایت کردند. من نظر و اعتقادم به اجرای اثر است و تئاتر و هنر تعطیلی ندارد. در طول تاریخ هم وقتی دوستان تاریخ تئاتر را بخوانند تئاتر در هر شرایطی چه جشنواره ای و چه عموم جریان داشت. تئاتر اندیشه است مثل قلم و هنرمند با اثرش حرفش را میزند حتی در جشنواره. چیزی که اذیت میکند این است که صداقت وجود ندارد دوستان نقد میکنند که چرا در جشنواره شرکت کرده اید بعد خودشان در همین شرایط مشغول کار هستند یا سر سریال هستند یا آموزشگاه دارند یا با ارگانی در حال همکاری هستند این تناقض ها آدم را اذیت میکند. من از روز اول صادقانه اعلام کردم که هیچ اعتقادی به تعطیلی ندارم و مثل همه سالهای فعالیتم سعی میکنم زبان جامعه ام باشم. و در تمام این سالها هم شاید بیشترین ممیزی و تعطیلی کارها در گیلان شامل حال اثار من بود. بعضی ها هم میخواهند با زدن دیگران خودشان را بزرگ کنند یک توصیه به این افراد میکنم هنر در ممارست خودش را نشان میدهد بجای وقت گذاشتن برای خراب کردن دیگران آثار ماندگار خلق کنید و با اثرتون ماندگار باشید. سعی کنید یاد بگیرید تا از شانه های دیگران بالا نروید بلکه خودتان را بالا بکشید. ما همه فرزندان این آب و خاک هستیم و مشکلاتمان را باید خودمان حل کنید. و هنر مهم ترین وسیله برای بیان و نقد مشکلات هست.

- آیا توسط دستگاه های فرهنگی از شما حمایت هایی هم صورت گرفته است ؟ چه برای اجرای در جشنواره و چه اجرای عموم؟
بجز هزینه ورودی که جشنواره به ما داده تازه آن هم نصفه و نیمه هیچ دستگاه فرهنگی از ما حمایت نکرد. گاها عزت نفس هنرمند را این دستگاه ها نابود میکنند. هزینه تولید یک اثر امروز خیلی بالاست. واقعا این روزها برای خودم متاسف میشدم که برای زدن چند پوستر یا برای کمک گرفتن بابت اجرا بارها به این و آن زنگ میزدم. یا دستیارم باید روزها برود پشت در یک مدیر بشیند که چه بشود؟ دوستان باید بدوند دنبال هنرمندان نه اینکه هنرمند برود بابت اجرای ایده ال خود پشت در این و آن بنشیند.این خیلی زشت است. باید بپذیرم تئاتر اولویت فرهنگی مدیران فرهنگی و شهری ما نیست.

- صحبت پایانی؟
ما خانواده تئاتر جز خودمان کسی را نداریم. باید هوای همدیگر را داشته باشیم. نباید بگذاریم همین اندک کورسوی چراغ هم خاموش شود. ما کار سیاسی بلد نیستیم، ما هنرمندیم و باید با آثارمان حرفمان را بزنیم. لطفا نسبت به هم قضاوت نکنیم. فضای تئاتر ما بیش از پیش به همدلی و گفتگو نیاز دارد.

هوای بزرگان تئاترمان را داشته باشیم.در طول این سالها عزیزانی زیادی را از دست دادیم و باید به این بزرگان بیش از پیش توجه کنیم.

آرزو میکنم مدیران ما توجه بیشتر به تئاتر داشته باشند ، تئاتر میتواند  به آرامش کشور کمک کند، به عزت نفس هنرمند توجه داشته باشد. تئاتر میتواند به کاهش آسیب های اجتماعی کمک شایانی بکند. باید کارهای زیر بنایی انجام داد و از کارهای پروپاگاندایی فاصله گرفت . ازمدیران ارشد استان، مدیران فرهنگی، سیاسی، اقتصادی ، اجتماعی و.. تقاضا میکنم تئاتر ببینند و برای تئاتر وقت بگذارند، بچه های تئاتر به عنوان آینده پژوه ها خیلی از اتفاقات را در اثارشان گوشزد میکنند.