حکایت گیلان | میلاد دافساری*

بعضی ها کارمند هنر هستند. بعضی عمله ی هنر و بعضی ها هم مترسک سر جالیز. اما اینکه میتوان این لقب و این ساحت را به هر کسی که کار هنری می کند و در کار خود موفق هم هست اطلاق کرد؟ باید بگویم خیر. زیرا هنرمند کسی است که دارای اندیشه است. اندیشه و "خط فکری مشخص" که می تواند ان نگاه و جهان بینی را در اثر خود به وضوح تبیین کند که این امر به جز مهارت و خلاقیت بالای تکنیکی آگاهی و بصیرت و قدرت تمیز دادن پدیده ها از هم را می طلبد.

هنرمند دارای معرفتی است ورای کسی که صرفا اثری در قالب هنر تولید می کند. هنرمند تولید اندیشه می کند و جریان ساز است و در بزنگاه ها تاثیر پذیر، تاثیر گذار و کنش مند است.هنرمند هم علت و هم معلول اتفاقات،کنش ها و جریانات اجتماعی و سیاسی است.موضع گیری او در وقایع و رویدادهای اجتماعی موضع اش را نسبت به جهان تعیین می کند و هم نسبت او با جامعه و مخاطبانی که به او متعهد است را مشخص میکند.

اهمیت پیکاسو زمانی مشخص میشود که او سبک خود کوبیسم را در قالب جنگ گرنیکا بیان میکند و ان اثر ضد جنگ را خلق میکند.در واقع سبک او در موضوعی بشری و سیاسی و اجتماعی در جهت نقد توحش و جنگ تبلور پیدا می کند.اینجاست که دیگر فقط صرف بوجود اوردن یک سبک هنری پیکاسو هنرمند نیست. بلکه واکنش و تبیین دیدگاه اش در فرم خاص خود در جهان اثر، او را به مقام شاخص هنرمند میرساند و از باقی همقطارانش متمایز می کند. یا لورکا و بیضایی و محصص، اسکورسیزی و هنرمندان دیگر...
تفاوت هنرمند با کسی که کار هنری میکند در این است که او به جهان چیزی اضافه می کند که قبل از او وجود نداشته است.
هنرمند در جستجوی حقیقت است. برای کشف حق و حقیقت هزینه می کند و تاوان پس می دهد.
هنرمند حقیقت را جستجو و پیدا می کند.در جبهه ی حق می ایستد و آن را فریاد می زند. چرا که معتقدم حقیقت در کنار زیبایی اثر هنری را می آفریند و خالقش هنرمند نامید می شود. برای همین است که همیشه برای خرج کردن این واژه حساسیت داشتم و دارم. اما آنچه در روزگار ما میگذرد.در این تکثر هنر و اهالی اش، فاصله ایست
ابه ندازه ی میلیون ها سال نوری حتا با شهروند عادی هنر، چه رسد
به هنرمند.
به قول معینی کرمانشاهی:
ای بی ثمران! سروِ شما سبز بماند
مقبول بجز سرکشی بی هنران نیست

در بزم هنر اهل سیاست چه نشینند
میخانه دگر جایگه فتنه گران نیست.

* نویسنده و کارگردان گیلانی