حکایت گیلان | رضا حقی

در چند دهه متوالی تنها جای دیدنی شهر رشت میدان شهرداری و بازار رشت است و به ظاهر این امر همچنان ادامه دارد.
معماری خاص به همراه بازاری سنتی که با تمام فراز و فرودهایش هنوز با محصولات بومی و آوای دلنشین فروشندگان جلوه ای خاص برای هر مسافری دارد که این امر برای شهروندان رشتی بااحساس هویتی آرام بخش همراه با خرید مایحتاج روزمره زندگی است.
معماری ساختمان های شهرداری، اداره پست، هتل ایران سابق، سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری - معروف به استانداری سابق - با همان معماری اولیه تا کنون پابرجا مانده است و با وجود اخبار فراوان در مورد مرمت و بازسازی آن هنوز اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است.
ولی معماری بازار و ساختمان‌های تجاری مربوط به یک صد سال گذشته دیگر وجود ندارد و به طور کل از بین رفته است.
ایجاد پارک موضوعی تاریخی رشت ۱۳۰۰ می تواند این معماری و هویت بومی را تا سالیانی متمادی زنده نگه دارد با احداث این پارک در قسمتی از پارک ۴۵۰ هکتاری جاده لاکان - که هنوز در مرحله مطالعات است - می تواند به‌یکی از قطب های گردشگری کشور تبدیل شود.
در این پارک تاریخی ساختمانهای اداره پست، هتل ایران، شهرداری و ساختمان استانداری سابق به همین صورت ساخته می شوند. خیابان علم الهدی وسبزه میدان و بازار رشت به سبک معماری یک قرن گذشته احداث می‌شود. خیابانها سنگفرش، وسیله ایاب و ذهاب داخل خیابان ها اسب و درشکه قدیمی است و چند ماشین قدیمی به صورت نمادین در خیابان ها قرار می گیرند.

مغازه ها با معماری قدیمی با شیروانی و پوشش سقف سفال و درب و پنجره های قدیمی چوبی است ودر کف تا ارتفاع حدود یک متردارای کرسی است که از روی عکسها و فیلمهای قدیمی عیننا اجرامی گردد.
ساختمانهای دهه سی و چهل مثل هتل ساوی، سینماهای سپیدرود، آسیا، سعدی شهرطلایی و تماشا خانه گیلان با همون کاربری احداث می‌گردد.
این پارک مثل شهرک های سینمایی ساخته نخواهد شد. در شهرکهای سینمایی در بسیاری از مواقع فقط نمای ساختمان ها را می بینیم و فضای داخلی ساختمان ها بازسازی نمی شوند. این ساختمان ها به طور کامل احداث می شود مغازه ها با همان کار کرد مغازه و شغل های قدیم وسینماها، هتل و تماشاخانه با همان کارکرد اصلی مورد بهره برداری قرار میگیرند. از ساختمانهای شهرداری، استانداری سابق واداره پست می‌توان از فضای داخلی آن به عنوان گالری یا موزه استفاده شود یا به طور دومنظوره قسمتی به شکل گالری و موزه قسمتی به شکل رستوران وکافه یا سالن همایش مورد بهره برداری قرار گیرد.
در این پارک تاریخی ماشین های امروزی اجازه ورود ندارند ودر پارکینگی جنب این پارک تاریخی استقرار می یابند.
کل مجوعه این پارک به منظور مراکز تفریحی و گردشگری وفرهنگی مورد استفاده قرار می گیرند.
کسبه برای جذابیت بیشتر و جلب توریست با همان لباس و آرایش یکصد سال گذشته در سر کار خود حاضر می شوند.موسیقی آن دوره از مغازه ها پخش میشود. روزنامه‌ها ومجلات همان زمان در معرض دید گردشگران قرار میگیرد. ودر سطح خیابانها نقالی و پرده خوانی ومعرکه گیری اجرا می‌شود.
مغازه‌های شغل های منسوخ شده مثل چلنگری، مسگری، پالان دوزی، لحاف دوزی برای ایجاد جذابیت دایر است. قهوه خانه ها نیز با همان وسایل وظروف و چیدمان یکصد سال گذشته از مشتریان پذیرایی می‌کنند.
کلیه باز دید کنندگان انگار در ماشین زمان مسافرت کرده‌اند وبه یکصد سال قبل برگشته اند ویا از نزدیک شاهد فیلمی هستند که خود در آن فیلم ایفای نقش می‌کنند.
در احداث این پارک هیچ بودجه ای از منابع شهرداری هزینه نمی شود بلکه با واگذاری زمین به بخش خصوصی از همان سال اول می‌تواند منبع تامین درآمد پایداری برای شهرداری ایجاد شود.
بی شک بخش خصوصی در سرمایه‌گذاری این نوع پارک ها بسیار راغب خواهد بود. در بسیاری از کشورهای توریست پذیر جهان هنوز بافت قدیمی شهر ها است که برای توریست ها جذابیت دارد وگرنه هر سازه و مرکز خرید جدیدی که احداث میشود بعد از گذشت چند سال جذابیتی برای باز دید کنندکان ندارد.
با احداث این پارک می‌توان رشت قدیم را با همان معماری، لباس، موسیقی، و محصولات بومی یکصد سال گذشته دوباره احیا کرد.
برای ورود به این پارک مبلغی به عنوان ورودی دریافت می کنند و از محل دریافت مبلغ ورودی شغل های منسوخ شده ایی مثل پالان دوزی، چلنگری، لحاف دوزی به صورت نمادین در محوطه بازار دایر هستند.
ایجاد این پارک تاریخی بدون هزینه از منابع شهرداری بی‌شک از معروفترین، جذاب ترین وماندگار ترین پارک های کشور خواهد شد.

بخش اول یاداشت را می توانید در لینک زیر بخوانید:

چرا باید به فکر پارک های موضوعی باشیم؟