اختصاصی حکایت گیلان | سامان بدر: وقایع اخیر آلودگی هوای کشور از جمله تهران منجر به انتقادات از برخی مسئولین از جمله شهردار تهران شده که چرا به جای بررسی وضعیت اسف بار آلودگی هوا در حال انتشار نظرات هسته ای خود در توئیتر است. تهران در روزهای گذشته به عنوان آلوده ترین شهر ایران شناخته می شد و البته پاسخ مسئولین مقصر دانستن کشورهای منطقه است. در این زمینه گاهی نظراتی چون مثل «برای  رفع آلودگی باید منتظر باد باشیم» نیز شنیده می شود که افکار عمومی را عصبانی می کند.

اتفاقی که امروز زاکانی با آن مواجه شده سال ها پیش در انگلیس و دوره نخست وزیری وینستون چرچیل منجر به یک بحران بزرگ سیاسی شد. مه‌دود بزرگ طی روزهای ۵ تا ۹ دسامبر سال ۱۹۵۲ اتفاق افتاد. آلودگی هوا در شهر لندن به اندازه‌ای افزایش یافت که در اثر به کارگیری بیش از اندازه زغال‌سنگ و در اثر سرمای هوا مه‌دود غلیظی همه شهر را فرا گرفت و نزدیک چهار هزار نفر در اثر این آلودگی جان خود را از دست دادند و بیش از صد هزار نفر هم بیمار شدند. در تحقیقاتی که بعداً انجام شد آمار کشته شدگان آن واقعه را نزدیک دوازده هزار نفر برشمرده است.

وینستون چرچیل که به دلیل عملکردش در زمان جنگ جهانی دوم، به عنوان یک قهرمان ملی شناخته می شد، در دوره پایانی نخست وزیری خود با انتقادات فراوانی به دلیل کهولت سن مواجه شده بود. او در مجموع علاقه چندانی به موضوعات روزمره مردم نداشت و «مه دود بزرگ» را یک «عمل خدایی» می دانست که به مرور رفع خواهد شد. قسمتی از سریال تاج به این موضوع اختصاص یافته بود که چرچیل در جلسه کابینه به جای بررسی موضوع آلودگی هوا قصد داشت درباره خلبانی دوک فیلیپ (همسر ملکه) صحبت شود. البته در پایان نخست وزیر بعد از فوت منشی خود در بیمارستان حاضر شد و روزنامه ها عکس او را در حال بررسی میدانی ماجرا منتشر کردند. 

چرچیل یک نخست وزیر جنگی بود و شاید بدین معنا بود که کارایی وی در زمان صلح به چالش کشیده شده بود. علی رضا زاکانی نیز بدون سابقه اجرایی به عنوان شهردار تهران انتخاب شده و علایقش طی سال های گذشته نه مساله آلودگی هوا و معضلات پایتخت که بحث هسته ای و یا قرارداد کرسنت بوده است. در مورد آلودگی هم طبق کلیشه های این روزها «قرارگاهی» تشکیل شده که همین نام هم به دایره اعتراضات افزوده است. البته فرق زاکانی با چرچیل این است که پیش از این هم موفقیت سیاسی نداشته است. البته اگر قدرت بیان در مناظراتش را به عنوان برگ برنده سیاسی تعریف نکند. ولی آلودگی هوای پایتخت معضل بزرگ تری از این مسائل است. حتما باید آمار کشته شدگان و آسیب دیدگان اعلام شود تا خطرات آن گوشزد شود؟ به واقع وقتی شهردار کار سیاسی کند چه چیزی از شهر باقی می ماند. امروز سالگرد اعدام غلامرضا نیک پی شهردار قبل از انقلاب تهران در سال 58 است که در دادگاه بحث چاله و ترافیک تهران هم به میان کشیده شد. شهرداران امروز باید خیلی خوشبخت باشند که بحث های آن دادگاه دیگر محلی از اعراب ندارد. ولی باید به افکار عمومی پاسخ دهند که در هنگام بحران چه مسئولیتی را بر عهده گرفته اند.