اختصاصی حکایت گیلان | استیضاح شهردار رشت که با هشت امضاء در حال تمام شدن بود با عقب نشینی یک عضو شورا شکست خورد. البته نمی توان از تاثیر نامه فرماندار برای مخالفت با مصوبه سوال و استیضاح علوی غافل شد که روند استیضاح را مغایر با قوانین می دانست. ولی در هر صورت این رای تاثیر زیادی برای ماندگاری علوی در برهه فعلی داشت . ولی اگر کسی کمی این روند را مشاهده کند متوجه می شود که اگر برخی تغییرات صورت نگیرد خیلی سریع رای مشروط نادر حسینی و حتی بقیه اعضای شورا می تواند عوض شود و استیضاح همچون شمشیر داموکلس و تهدید دائمی بر سر علوی نشانه می رود.  خود علوی در زمان استیضاح ثابت قدم رای خود را در دقیقه نود عوض کرد و آن را به خاطر درخواست های مردمی دانست و استیضاح مسکوت باقی ماند. علوی چند ماه بعد رای منفی خود را به شهردار وقت داد و حالا ممکن است این مساله برای خودش نیز تکرار شود. راضی نگه داشتن اعضای شورا فرمول خاص خودش را دارد و البته اگر علوی فکر می کند منافع شخصی اعضای شورا بسیار زیاد است نباید بر ادامه کار خود اصرار کند. 

نامه شهردار رشت به شهروندان و اعضای شورا هرچند بی تاثیر نبود، اما مباحث کلی داشت که نمی تواند در برهه های بعدی هم کارایی داشته باشد. شاید اگر آقای شهردار بخواهد با قدرت به کار خود ادامه دهد و مشکلات خود با اعضای شورا را به حداقل برساند نیازمند چند تغییر عمده در روند کنونی است که در زیر مورد بررسی قرار داده ایم. 

ارتباط مستمر و منظم با اعضای شورا

علوی تا اینجا ارتباط مناسبی با اعضای شورا نداشته است که اگر بود چنین جو سنگینی از سوی قاطبه شورا علیه وی تشکیل نمی شد. او آخرین نامه خود را خطاب به اعضای شورا و شهروندان نوشته است. ولی این نامه صرفا کلیاتی برای آرزوهای قلبیش بوده است. او باید در عمل نشان دهد که ارتباط بهتری با اعضای شورا دارد. چه خوب است او ساعاتی از روز را وقت تماس با اعضای شورا داشته باشد.در طول هفته هم دیدارهای خود را با آن ها افزایش دهد و جلسات مشترک با آن ها زیاد شود.  از رئیس شورا بخواهد همراه با هم در برنامه های دیدار با مسئولان ارشد استان شرکت کند. تا وقتی این ارتباط مناسب شکل نگیرد بار دیگر شاهد انتقادات تند از علوی هستیم که جلوی کار او گرفته می شود. البته او می تواند بسان ثابت قدم اقلیتی از شورا را کنار خود جمع کند و تا مدتها ادامه دهد. ولی باید بداند راضی نگه داشتن این اقلیت در شورای ششم خیلی سخت تر از قاطبه شوراست. ثابت قدم اگر اقلیتی را داشت کنار طیفی قرار داشت که تفاوت ماهوی با جریان مقابل داشتند. به طور مثال رضا رسولی زمین تا آسمان با محمود باقری متفاوت بود. علوی نمی تواند چنین تفاوتی را در اعضای فعلی شورا بدست آورد. برای همین باید سعی کند با همه آن ها ارتباط بگیرد.

تشکیل کمیته انتصابات

 یکی از بزرگترین مشکلات اعضای شورا با شهردار به انتصابات شهرداری برمی گردد. برنامه ارزشیابی مدیران شهرداری یکی از عوامل اختلاف با اعضای شورا بوده که تاکنون نیز نتیجه ای نگرفته است. خوب است که در مورد انتصابات برنامه ریزی مناسبی صورت گیرد و همه چیز قانونمند باشد. آن وقت علوی ناگزیر نیست که برخی بستگان اعضای شورا را برای راضی نگه داشتنشان منصوب کند. البته انتصابات در هر صورت با مخالفت برخی اعضای شورا مواجه می شود. اما بهترین روش برای کاهش آن تشکیل کمیته ای داخلی برای انتصاب مدیران است که در تهران و برخی شهرهای دیگر نیز مسبوق به سابقه بوده است. در این کمیته برخی اعضای شورا به عنوان ناظر می توانند فعالیت کنند و یا نظرات خود را ارائه دهند که بدون شک تاثیرات مثبتی ایجاد می شود.

ارتباط کارآمد با اقشار مختلف شهروندان

علوی حتما مدعی می شود که به صورت جهادی با اقشار مختلف ارتباط دارد که البته ممکن است نشانه هایی از آن نیز موجود باشد. ولی ارتباط گیری با مردم منجر به درگیر کردن آن ها در بحث مدیریت شهری می شود که در خود همین استیضاح ها خودش را نشان می دهد. نه این که این محبوبیت  از سوی برخی از رسانه های حامی شهرداری به دروغ تکرار شود.

در موضوع جشنواره پائیزه و برخی بازدیدهای میدانی  بخشی از از این ارتباط شکل گرفت که ناقص ماند. ولی او باید خود را بیشتر از این با جامعه نشان دهد. به طور مثال او باید از خود بپرسد در ایام عید چگونه مردم را به مشارکت اجتماعی دعوت کند. چرا سرای محلات به یک محل بلا استفاده تبدیل شده است. سازمان زیباسازی و سازمان فرهنگی شهرداری مکلفند این ارتباط اجتماعی را با شهروندان بسازند. اگر مدیران آن کم کاری می کنند علوی به واسطه رفاقت نباید با آن تعارفی داشته باشد. برگزاری جشنواره ها، فراخوان های عمومی، ارتباط گیری زنده با جوانان و بانوان و تغییر ظاهر شهری از جمله موضوعاتی است که مورد استقبال بخشی از شهروندان قرار می گیرد. البته این بدین معنا نیست که با شعار و شواف مطالبات اصلی مردم همچون پسماند، آسفالت و فاضلاب فراموش شود. تا این مشارکت اجتماعی شکل نگیرد و شهروندان درگیر شهرداری نباشند ادعای محبوبیت علوی فایده ای ندارد و او در برهه بعدی استیضاح کاری نمی تواند انجام دهد. 

شفافیت در قراردادها

یکی از مهم ترین مباحث شهری در زمانه حاضر بحث شفافیت است. اسلاف آقای علوی بارها این شعار را دادند و در عمل کاری نشده است. سامانه هایی که برای بحث شفافیت تعریف شده کارایی چندانی ندارد. مردم باید بدانند در کمیسیون ماده صد چه خبر است و یا چه تهاترهایی با شهرداری بسته شده است. چه پروژه هایی در انتظار شهروندان است و منافع عمومی کجا صرف می شود. ممکن است برخی از این مسائل با خواست اعضای شورا نیز در تضاد باشد، ولی در هر صورت منجر به ارتباط گیری مستقیمی بین شهروندان و شهردار می شود که هیچ کس نمی تواند آن را انکار کند.

کوتاه سخن

بسیاری می دانند که شهرداری بودجه محدودی دارد و مشکلات اقتصادی مردم هم دامن گیر شده است که نسبت به مدیریت شهری بی اعتماد باشند. درخواست های غیرمنتظره و نابجای اعضای شورا هم غیرقابل انکار است. تنها چیزی که می ماند خود شهردار چقدر می تواند یک فرصت در این محدودیت ها ایجاد کند. قرن جدید شمسی در راه است و شهرداری رشت نمی تواند با روند گذشته و سنتی به کار خود ادامه دهد. این که علوی چقدر از این مسائل درس بگیرد یک امتحان بزرگ برای اوست که با همه قابلیت ها باید خود را در آن نشان دهد. او چه شهردار بماند چه نماند شهر رشت باقی خواهد ماند. آن چه او را متمایز می کند تحفه ای است که از خود به جای می گذارد تا برای خود خدابیامرزی بگیرد. این گوی و میدان آقای علوی، ولی باید بدانید که ادامه این روند کنونی چیزی جزء درگیری و استیضاح نخواهد داشت.