جمعه, 10 فروردین 1403
جمعه, 10 فروردین 1403

حکایت گیلان | محمد باقر شیخی_ چند دهه گذشته می شنیدیم که گیلان چوب خوش آب و هوایی و سرسبزی خود را می خورد. چون طبیعت شاداب و برخی منابع طبیعی و خدادادی دارد، مقامات کشوری علاقه و توجه چندانی برای توسعه آن نشان نمی دهند. امروزه، از گوشه و کنار کشور حرف و حدیث ها و اماره هایی شنیده و رویت می شود که نشان می دهد، بعضی چند گام جلوتر رفتند و به همین منابع محدود آب و زمین و جنگل گیلان (که کفاف استان را نمی دهد)، هم چشم دوخته اند تا شاید بتوانند بحران های دیگر استان ها و مناطق خشک و کویری را رفع و رجوع کنند. خدا رحمت کند "استاد فریدون پور رضا"، هنرمند شهیر و ترانه سرای فولکلور گیلانی را که تی تی جان را به زیبایی اجرا کرد (البته اخیرا توسط هنرمند ارجمند دیگری به نام "دانیال جوان" هم به خوبی اجرا شده است). دقیقا نمی دانم منظور از "تی تی جان" شخص خاصی است یا خود، کنایه به گیلان است. در هر صورت این قصه پر غصه، بی شباهت به حال و روز فعلی گیلان ما نیست. اگر شاعر گرامی این ابیات اجازه می دادند تا با تغییری جزئی و اندک به جای " اخم نزن تی تی گپ بزن تی تی" گفته آید: " گپ نزن تی تی اخم بزن تی تی"، شاید بهتر بتوان گفت که زبان حال گیلان فعلی ما است. چون بعضی حرف های غیر تخصصی می تواند کلاه گیلان را برباد دهد. بنابراین، جا دارد با اندکی دخل و تصرف، به تی تی جان یا همان گیلان بگوییم:*

تی تیکو تی تیک ماتم چَره بیگتی
گردن کولا گیتی دست کیشا گیتی
_
?گپ نزن تی تی اخم بزن تی تی_

? تی کلاه بدار باد نبوره تی تی جان
تی زاکه بدار جن نبوره تی تی جان

تی مال بدار دزد نبوره تی تی جان
تی باغ سبزی گاو نخوره تی تی جان

تی خربوزاکه شال نخوره تی تی جان
? تی کلاه بدار باد نبوره تی تی جان

*برای دسترسی به اصل و متن کامل شعر "تی تی جان" به گوگل مراجعه شود _

همرسانی کنید:

نظر شما:

security code

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان