اختصاصی حکایت گیلان | با گذشت یک ماه از انتصاب استاندار گیلان، همچنان خبری از انتصابات در سطوح مختلف مدیریتی نیست و معاونین استانداری، فرمانداران و مدیران کل همچنان منتظر تغییر و تحولات هستند. از قبل انتخابات ریاست جمهوری و احتمال قطعی پیروزی رئیسی نوعی رخوت و رکود در سطوح مدیریت دولتی دیده شده که گویی افراد هرلحظه منتظر رفتن خود هستند و هیچ انگیزه ای برای کار دیده نمی شود. همان مدیرانی که در روزهای اول انتصاب با اخبار مختلف خودنمائی می کردند به گوشه ای رفتند و منتظر جابجایی قدرت بودند. با این حال دولت جدید تا افراد جدید را پیدا کند و مورد تایید قرار بگیرند یک پروسه طولانی دیگر باید طی شود. 

عباسی از زمان روی کار آمدنش همه کارها را خودش انجام می دهد و در واقع معاونت عمرانی و سیاسی چندان در کنار او دیده نمی شوند. او نه جلسه ای با فرمانداران می گذارد و نه مدیران کل! گویی آن ها را چندان به رسمیت نمی شناسد. مهم ترین برنامه های عباسی طی یک ماه گذشته دیدار با مسئولان ستادهای متعدد انتخاباتی رئیسی در استان، دیدار با فرماندهان سپاه قدس گیلان و  بازدید از چند واحد تولیدی بوده است. او دوست داشته تغییراتی صورت گیرد، اما هنوز موفق نشده است. این روند کند حتی مورد اعتراض برخی از هواداران دولت نیز قرار گرفته است. نتیجه اش رخوت و رکودی است که از  زمان انتخابات ( و شاید از زمان بغرنج شدن وضعیت اقتصادی در سال 98)  در سطوح مدیریتی استان دیده می شود.  زیرا بسیاری از مدیران به این نتیجه رسیده بودند که کاری نمی توان کرد و یا جایی در پروسه قدرت دولت  سیزدهم ندارند.

عباسی در روزهای اول انتصابات مورد انتقاد جدی بسیاری از اصولگرایان قرار گرفته بود، او سعی کرد طی دیدار با بسیاری از آن ها از بار انتقادات بکاهد. اما در همین روزهای اول وسواس برای انتصاب مدیران همسو چالش بزرگی را برای او ایجاد کرده است. طوری که بعید است بتواند به همین زودی ها به سرانجام برسد. البته وزیر کشور اعلام کرده کشور را به صورت استاندار محور اداره می کنیم. خبری خوب برای امثال عباسی! به شرطی که بخواهند مدیریت مناسبی داشته باشند. این اختیارات با انحصارطلبی و شعار و وعده شکل نمی گیرد و از عباسی تنها فردی می سازد که نمی داند چه می کند و در نظر دارد تنها عده ای خاص راضی باشند.