اختصاصی حکایت گیلان |«عبدالرزاق داود» مشاور ارشد نخست وزیر پاکستان در امور بازرگانی و سرمایه گذاری (سرپرست وزارتخانه بازرگانی پاکستان) در دیدار با وزیر جهاد کشاورزی ایران گفته است :  پاکستان دارای برنج و ایران دارای نفت و پتروشیمی است که می‌توانیم این کالا‌ها را با هم تهاتر کنیم.

وی تصریح کرده است : ما به شرایط تحریمی ایران واقف هستیم و به دنبال یک ساز و کار برای ایجاد ارتباط موثر و مفید با ایران هستیم به همین دلیل پیشنهاد تهاتر را مطرح می‌کنیم.

 وزیر جهاد کشاورزی نیز  در این دیدار تهاتر را پدیرفته است و گفته است: رویکرد ما در دولت جدید، ارتباط با همسایه‌ها از طریق تهاتر است. با این حال ساداتی نژاد پیشنهاد کرده است:  مراودات مالی ایران و پاکستان با توجه به شرایط تحریم، از طریق پول رایج در دو کشور انجام شود تا مشکلات تجاری طرفین برطرف شود.

 به نظر می رسد پیشنهادی که مقام پاکستانی اعطا کرده است تلاش برای سود بردن از تحریم ها علیه ایران است. وگرنه ما در داخل ایران خودمان برنجی داریم که  به مراتب با کیفیت تر و خوش خوراک تر و خوش بو تر از برنج خارجی است. ظرفیت برنج شمال کشور نمی تواند تمام کشور را در بر گیرد، ولی با همه این ها مقدار واردات همیشه کمتر از میزان تولید برنج است. پس با این اوصاف واردات برنج برای ایران آن قدرها هم سخت به نظر نمی رسد که نیاز به تهاتر نفت باشد.. بنا به آماری که وزارت جهاد کشاورزی اعلام کرده است تولید داخلی برنج  حدود ۸۵ درصد نیاز کشور را تأمین می کند. در صورتی که نفت را بخواهیم با برنج پاکستانی تهاتر کنیم بدین معنا است که ظرفیت نیاز داخلی می تواند بسیار کمتر شود و این چیزی جز فشار به کشاورز شمالی نیست. 

با این مساله پاکستانی ها می خواهند چیزی را با ایران تهاتر کنند که از بازارهای دیگر نیز قابل دریافت است. در سوی دیگر هنوز مذاکرات  هسته ای در دولت جدید شروع نشده و گویا وزیر جهاد کشاورزی از حالا می داند که قرار نیست تحریم های نفتی ایران برداشته شود. ولی چرا باید نفت خودمان را به پاکستانی ها دهیم که انگار این شرایط تحریمی برای آن ها سودی یکطرفه است. شاید اگر ماشین آلات مکانیزه کشاورزی را تهاتر کنیم حداقلش این است که به زودی به برنج هیچ کشوری نیز وابسته نخواهیم بود و در زمینه تولید برنج خودکفا خواهیم شد. امری که به نظر می رسد مورد علاقه دولت ها در ایران نیست!