اختصاصی حکایت گیلان | سامان بدر

انتخاب احمدی به عنوان شهردار رشت در اولین جلسه علنی شورای شهر رشت در نگاه اول عزم شورای ششم را برای ثبات مدیریتی و همچنین تلاش برای همگرایی آن ها را نشان می دهد، اما در نگاه دورتر اولین گام برای اختلاف اعضای شوراخواهد بود. بررسی نقاط ضعف و قوت شهردار و سابقه وی نشان می دهد که احمدی به چالشی برای اعضای شورا در آینده نزدیک جهت بروز اختلافات جدی تبدیل خواهد شد. با این حال برخلاف برخی از موافقان و مخالفان که همیشه سعی دارند یک نیمه فرد را بررسی کنند، گزینه نهائی شورا دارای نقاط ضعف و قوت  متفاوتی است که باید همه جوانب آن سنجیده شود. در زیر سعی کرده ایم نقاط روشن و خاکستری احمدی را مورد بررسی قرار دهیم. 

از مزایای احمدی می توان به تجربه بالای وی اشاره کرد که در میان کاندیداهای دیگر شهرداری دیده نشده است. وی در بالاترین مقام های اجرایی استان سابقه دارد و البته قدرت مدیریت وی نیز اثبات شده است. البته بیشترین سابقه مدیریتی وی در دولت یازدهم و دوازدهم شکل گرفته که با توجه به سبقه اصولگرایی شورای فعلی انتخابشان کمی عجیب به نظر می رسید. ولی می توان امیدوار بود که شورای رشت نسبت به شورای پایتخت کمتر نگاه سیاسی خود را در انتخاب شهرداران لحاظ کرده است و از افراط گرایی و جناح بازی های مرسوم کمی فاصله گرفته است.

ولی احمدی فارغ از تجربه و توان مدیریتی یک سری خصوصیات منفی نیز دارد که نمی توان نسبت به آن بی توجه بود. شهردار رشت همیشه نشان داده که علاقه مند به بازی های سیاسی است و این را در برهه های مختلف نشان داده است. وی زمانی که فرماندار نیز بود علاقه مند بود با نمایندگان حوزه خود به نوعی رقابت داشته باشد و در انتصاب مدیران تا حدودی این بازی ها را نشان داده است. در شورای پنجم نیز وی آرای اعضا را به دست آورد، ولی بعد از آن با اکثریت شورا با چالش مواجه شد و اکثریت مایل بودند که وی را برکنار کنند که در نهایت با ترک جلسات اقلیت موفق نمی شدند. وی حتی در روزهای آخر شورا را چندان به رسمیت نمی شناخت. شورا جشنواره رسانه راه اندازی کرده بود و هیچ کدام از مدیران شهرداری در مراسم حاضر نشدند. شورا جلسه سوال برگزار کرد و وی در آن جلسات شرکت نمی کرد. احمدی اگر این موارد را در شورای ششم هم لحاظ کند، چالش های مختلفی در سطوح مدیریتی ایجاد می شود. 

سوابق احمدی نشان می دهد که وی بعید است چهار سال در مسند خود باقی بماند و شاید به جای آن که به عنوان فردی برای ادامه ثبات در مدیریت شهری معرفی شود ، می توان این گونه استنباط کرد که انتصاب وی روند بی ثباتی را در شورای شهر ایجاد می کند و اختلافات اعضا را بیشتر نشان می دهد.

گفته می شود احمدی بی میل نیست این بار نیز به عنوان کاندیدای نمایندگی مجلس حضور پیدا کند و این بار گرایش سیاسی وی بیشتر نزدیک به اصولگرایان خواهد بود. وی در انتخابات پیشین نیز کاندیدا شده بود که قبل از اعلام نتایج هیات نظارت انصراف خود را اعلام کرد! ولی احمدی با خروج از دولت روحانی خود را بیشتر به سمت اصولگرایان نشان داده است. منتقدان در انتخابات ریاست جمهوری نسبت به اجرای بعضی برنامه های رئیسی در جوار ساختمان ساعت شهرداری رشت و اجرای برنامه های انتخاباتی با سخنرانی امثال پناهیان اعتراضات خود را نشان دادند. از احمدی اگر جناح بندی سیاسیش را بپرسید پاسخ شفافی دریافت نمی کنید، ولی او نشان داده توانایی کار با همه دولت ها را دارد.

انتخاب احمدی این قدر سریع اتفاق افتاده است که بعید است اعضای شورا همه جوانب انتخاب او را سنجیده باشند. هرچند از سویی انتخاب یک فرد باتجربه و بومی مثبت به نظر می رسد، درگیری های آتی ناشی از این انتخاب گریزناپذیر خواهد بود. شورای ششم دوست دارد از همان ابتدا باثبات خود را نشان دهد، اما شاید به زودی روندی آغاز شود که دوباره بحث خدابیامرزی شورای قبلی تداعی شود. همه چیز بستگی به خود شورای ششم دارد که چگونه شهردار جدید را مدیریت کند تا وی با آن ها همخوانی بیشتری داشته باشد. البته تجربه نشان داده شهردار موفق و ماندگار در رشت کسی است که خودش شورا را مدیریت کند.