به گزارش حکایت گیلان | کوروش احمدی؛ دیپلمات پیشین ایران در سازمان ملل، تعبیرات و عباراتی که بعد از نشست روز شنبه در مسقط توسط طرفین در توصیف نشست مطرح شد، در زمره بهترین‌‌‌ها در نوع خود بعد از یک تماس دیپلماتیک مقدماتی بود.

 به نظر می‌رسد، آمریکا به‌رغم اصراری که بر مستقیم بودن مذاکرات داشت، شرایط ایران را درک کرده؛ شاید با این تبصره که به وقت ورود به جزئیات پیچیده حقوقی و تکنیکی کار به صورت مستقیم ادامه یابد.

 نشانه واضح دیگری که مکمل واکنش‌‌‌های مثبت طرفین است، تعیین تاریخ بعدی برای ادامه مذاکرات (شنبه آینده) است.

در چنین مذاکراتی چنین توافقی معمولا حاکی از نیل به توافقات اولیه و ارزیابی طرفین مبنی بر امکان پیشرفت در کار است.

 از آنجا که راجع به سطح نشست بعدی صحبتی نشده، می‌‌‌توان احتمال داد که کار در همین سطح یعنی نماینده ترامپ و وزیر خارجه ایران ادامه خواهد یافت. به این ترتیب می‌‌‌توان احتمال داد که طرفین در مورد دستور کار نشست‌‌‌های آتی، فرمت و سطح آن نیز به توافق رسیده‌‌‌اند.

واقعیت این است که آمریکا طرف اصلی در قضیه با فاصله زیاد نسبت به بقیه طرف‌‌‌هاست تا حدی که اگر دیگر کشورها در این قضیه به هیچ شکلی دخالت داده نشوند، خللی در کار و نتیجه نهایی آن ایجاد نخواهد شد.

 اکنون تصمیم به انجام مذاکره با آمریکا به صورت دوجانبه و علنی و رسمی را باید تحول مهمی در سیر تلاش‌‌‌ها برای حل مساله هسته‌‌‌ای به شمار آورد.

 این تحول حائز اهمیت بسیار زیادی است؛ چرا که کشورهایی که نمی‌‌‌توانستند نقش مهمی در روند مذاکراتی داشته باشند و تنها موجب پیچیدگی کار و دشواری نیل به اجماع می‌‌‌شدند، از روند حذف شده‌‌‌اند.

حتی می‌‌‌دانیم که در مواردی برخی کشورها مانند فرانسه و روسیه در جریان مذاکرات برجام نقشی منفی به ضرر ایران بازی کردند.

در این میان البته در مقاطعی ممکن است، نقش سه‌کشور اروپایی به خاطر مکانیزم ماشه برای طرف آمریکایی مهم باشد. اما با توجه به نظرات منفی آمریکا در قبال اروپا و نیز در قبال سازمان ملل و نیز چالش‌های موجود در روابط ایران با اروپا، ممکن است ترامپ اهمیت چندانی برای مکانیزم ماشه قائل نباشد.

 فاکتور مهم دیگر که وارد معادله شده و می‌‌‌تواند منشأ تحول قابل‌توجهی باشد، اعلام آمادگی ایران برای اعطای فرصت‌‌‌های سرمایه‌گذاری و فروش کالا در ایران به شرکت‌های آمریکایی است.

این نیز مساله بسیار مهمی است. نبود ‌رابطه اقتصادی بین ایران و آمریکا یکی از شکایت‌‌‌های ترامپ در دور اول ریاست‌جمهوری‌‌‌اش بود و آن را به‌صراحت ابراز می‌‌‌کرد.

اکنون به نظر می‌رسد که شرایط برای نیل به توافقی جامع‌‌‌تر از برجام، به‌صورت بالقوه از هر زمان دیگری در گذشته بیشتر فراهم است.