به گزارش حکایت گیلان | مسیح مهاجری در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: در خرداد ۱۳۸۷ آیتالله هاشمی رفسنجانی را در سفر به عربستان که برای انجام عمره مفرده صورت گرفت، همراهی کردم. در این سفر، ملک عبدالله سه بار با آقای هاشمی دیدار کرد که آخرین آن خصوصی بود.
به نقل از هممیهن، آقای هاشمی رفسنجانی گفتند دیشب که آخرین دیدارم با ملک عبدالله برگزار شد او پیشنهاد کرد برای حل و فصل مسائل فیمابین عربستان و ایران، ما دو نفر (پادشاه عربستان و آقای هاشمی رفسنجانی که آن زمان رئیس مجلس خبرگان رهبری و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام بودند) با هم در ارتباط باشیم و تبادل نظر کنیم تا آنچه اتفاق میافتد به سرعت مورد رسیدگی قرار بگیرد.
از چهره آقای هاشمی رفسنجانی مشخص بود عمل به این پیشنهاد را یک موفقیت برای ایران در گسترش روابط با عربستان و از طریق عربستان با سایر کشورهای عربی منطقه میداند.
این ماجرا در زمان دولت نهم اتفاق افتاد که بنیه لازم را برای استحکام بخشیدن به روابط با عربستان نداشت و جریانهای افراطی موجود در داخل ایران نیز نهتنها طرفدار گسترش روابط با عربستان نبودند بلکه تلاش میکردند آن را مختل نمایند. در بعضی از محافل جریانهای افراطی اشعاری خوانده میشد که حاوی اهانت به سران دولت عربستان بودند و رسماً از براندازی آلسعود سخن به میان میآمد.
وزارت امور خارجه و مسئولان وقت نیز با سکوت و حتی گاهی لبخند رضایت، این مطالب را تأیید میکردند و عوارض منفی چنین روشی را نادیده میگرفتند.