حکایت گیلان | مسعود شفیعی: بی شک فوتبال ورزشی است که توپ در آن می چرخد تا لذتی از گل در آن به جان بیننده برسد. این ورزش که سرشار از شور و هیجان، اشک ها و لبخند ها است، حتی خیلی قبل تر از مدارس انگلستان در چین، یونان و روم باستان هم خط و ربطی از آن یافت می شود. با تشکیل سازمان بین المللی فوتبال (فیفا) در سال 1904 این ورزش بسیار بسط و توسعه یافت به نحوی که بازی های این رویداد ورزشی را یکی از مهمترین امور تاثیرگذار در کل جوامع بشری می توان نام برد. با توجه به این قدمت که از تشکیل فیفا می گذرد و دپارتمان های قانون گذاری و توسعه این امور در کنفدراسیون ها و فدراسیون ها در قاره ها و کشورها، که در حدود 120 سال درحال تدوین و توسعه قانون این ورزش است، فوتبال به تکامل نسبی قانونی رسیده و امکان ندارد جانی در خطر باشد و این ورزش و روح قانون آن دلالت بر بی تفاوتی نسبت به آن را داشته باشد.
در دنیا شرکت های بیمه گذار بزرگ ترین مشوق های مالی (اسپانسر) برای سازمان های ورزشی به جهت ترویج و توسعه هستند و با توجه به حساسیت بیمه بر روی جان افراد، بسیار قوانین سختی به جهت حفاظت از سلامت بازیکنان، کادر فنی و حتی تماشاگران به عنوان رکن اصلی این ورزش قائل هستند. بی شک آنها علاقمند به خطرات جانی و به طبع هزینه های بسیار بالا برای افرادی که با این ورزش ها سر و کار دارند، نسیتند. در این حوزه آموزش رکن مهمی برای آنها به جهت پیشگیری بازی می کند. بماند که در تمام دنیا جان یک انسان مهمترین چیز در تمام تصمیم گیری ها و اجرایات می باشد.
از هفته چهارم سری مسابقات حرفه ای لیگ برتر فوتبال کشور دیداری به میزبانی سپاهان اصفهان و ملوان بندرانزلی در ورزشگاه نقش جهان اصفهان برگزار می شود که در حین بازی متاسفانه جان یک تماشاگر طی هیجانات بازی به خطر افتاده و متاسفانه منجر به فوت یک عاشق فوتبال می شود.
بنده وی را عاشق می دانم، چون تعریفی غیر از عشق نمی تواند فردی را از انزلی تا اصفهان بیاورد و به دیدار این ورزش مهیج و بازی تیم مورد علاقه اش بکشاند.
دو فاکتوری که مهمترین نقش در برگزاری یک مسابقه را دارد به ترتیب، اول قانون فوتبال و سپس مقررات برگزاری مسابقات (آیین نامه) است که به ترتیب قانون توسط فیفا طی فرایند پیچیده و مقررات برگزاری مسابقات امری محلی به جهت برگزاری همان مسابقات با تبعیت از قانون فوتبال نگارش شده و به جهت اجرا ابلاغ می شود. برای مثال مقررات برگزاری مسابقات میتواند خواه برای جام جهانی باشد و یا لیگ کشورها که توسط نهادهای غیردولتی فوتبال در همان محدوده توسط کارشناسان امور، طی فرایندی نگارش شده و به تایید فیفا می رسد.
با توجه به همین توضیحات به وضوح مشخص است که نماینده فدراسیون با کمک عوامل برگزاری مسابقه اعم از نیروی انتظامی و امدادی و ... مسئولیت فراهم سازی شرایط عادی برگزاری یک مسابقه را دارد و در صورت عدم وجود شرایط برگزاری بازی را می تواند تعلیق و یا تعطیل نماید و همچنین در متن قانون فوتبال به عنوان بالاترین مرجع اجرایی ورزش فوتبال به صراحت در وظایف و اختیارات داور ذکر شده است "داور می تواند به دلیل هر نوع اشکال رخ داده در خارج زمین، بازی را متوقف، تعلیق و یا تعطیل نماید".
حال باید پرسید "آیا مرگ و یا حتی احتمال مرگ یک انسان اشکال رخ داده در خارج زمین نیست؟!"، "آیا با قوانین فوق آشنایی نداریم؟!"، "آیا آموزش لازم توسط مراجع ذی‌صلاح ورزشی از جمله فدراسیون فوتبال صورت می گیرد؟!" "آیا شرایط برگزاری برای نمایندگان و داوران در زمین مسابقه فراهم است؟!" و هزاران سوالی که باید قبل از برگزاری هر مسابقه باید پرسمان کرد...
لازم به توضیح است مسئولین برگزاری این بازی اعم از نماینده فدراسیون، داوران و... با توجه به عدم بازی استقلال و پرسپولیس در هفته فوتبالی بدلیل مسابقات آسیایی، از بهترین و نخبه‌ترین کار خود در کشور می باشند. برای مثال رفعتی نماینده فدراسیون کمک داور بازنشسته بین المللی است که سابقه طولانی در قضاوت و برگزاری مسابقات در سطح آسیا و جهان را دارد و همچنین موعود بنیادی‌فر که نفر اول ایران در لیست داوران بین المللی فوتبال است. بی شک این حد تجربه برای برگزاری بازی در این سطح کفایت می‌کند. اما کجای کار مشکل دارد که با توجه به تصاویر موجود استادیوم و حتی بازیکنان داخل زمین و کادر فنی متاثر از مرگ یک تماشاگر شده اند، ولی توسط نخبگان این امر نه قانونی اجرا می شود و نه همدلی (empathy) با این افراد می شود؟!
ای کاش می شد از چرخش توپ فقط لذت برد. کلمه ای که فرنگی‌ها آن را Enjoy می گویند. البته که در فوتبال ما انقدر حاشیه بر متن غلبه دارد که وقتی برای لذت از ورزش نیست. باشد که دیگر غم عزیزی در فوتبال رخ ندهد.