اختصاصی حکایت گیلان | از زمان مسئولیت اسدالله عباسی به عنوان سکاندار استانداری گیلان، کم و بیش مجموعه استانداری با حواشی مختلفی رو به رو بوده و گاهی تنش‌های سیاسی حامیان دولت رئیسی نیز منجر به بیانیه‌های عمومی و طومارهایی به تهران گردیده است.

بسیاری از فعالان سیاسی عمده این مسائل را ریشه در روحیات شخص استاندار که حرف، حرف من است و عدم تعامل گروهی می دانند.

در این گزارش به یکی از احکام ایشان به حسین محمدیان به عنوان سرپرست معاونت اقتصادی استانداری گیلان می پردازیم.

پیش‌تر نیز در تاریخ ۳۰ آذر ۱۴۰۲ با تیتر " تصمیم اسدالله عباسی چیست" به بلاتکلیفی پنج ماهه این منصب اقتصادی استانداری گیلان پرداخته بودیم اما ظاهرا گوشی برای شنیدن نقد و نظرها نیست.

حسین محمدیان که تا قبل از استانداری اسدالله عباسی بالاتر و بیشتر از معاونت یک فرمانداری درجه سه (سیاهکل و املش) را به خود ندیده بود، یکدفعه به یکی از افراد بانفوذ مجموعه استانداری تبدیل شد.در ابتدا به سمت مدیرکل حوزه استاندار و بعدها به سرپرستی معاونت اقتصادی که بیش از ۹ ماه از سرپرستی اش می گذرد و برخلاف ماده نود و چهار قانون مدیریت و تبصره آن است.

برای اهالی سیاست و رسانه موجب  شگفتی‌ است ، چه عاملی در پی تقویت و حفظ ایشان در این مسئولیت برخلاف نص صریح قانون وجود دارد؟  آن‌طور که از شواهد اوضاع و احوال سیاست در گیلان بر می‌آید باید منتظر تغییرات شگفت‌تری باشیم.