اختصاصی حکایت گیلان | سرویس دانشجویان و جوانان: در چند روز اخیر هر بار که توییتر(ایکس) را باز می‌کردم، پست‌هایی جدید اما مشابه‌ به هم می‌دیدم.

پدیده‌ای نه چندان جدید، اما ترند چند سال اخیر کشور؛
مهاجرت!
نبود امکانات کافی، کمبود رفاه، مشکلات عدیده و دشوار شدن رسیدن به آرزوها در کشور، جوانان بسیاری را مجبور کرده‌ است که تمام زندگی خود را در چند چمدان جای دهند و ادامه‌ زندگی خود را دور از خانواده‌ خویش و در جامعه‌ای بیگانه از سر بگیرند. جوانانی که اکثراً فرهیخته و باسواد هستند اما راهی جز رفتن پیش رویشان نمی‌بینند. حال بماند که با چه مشکلات و مشقت‌هایی می‌توانند کشور را ترک کنند؛
از هزینه‌های بالایی چون آزادسازی مدرک و عوارض خروج گرفته تا وکیل مهاجرت، آزمون آیلتس و… صرفا چالش‌های مالی معطوف به مراحل پیش از مهاجرت است و بماند که چه غم‌ها، دلتنگی‌ها و فشارهای روحی از قِبَلِ این مهاجرت به وجود می‌آید که شاید هیچ‌گاه درمان‌‌پذیر نباشد.

به گزارش روزنامه فایننشال تایمز، شمار مهاجران ایرانی بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱، ۱۴۱ درصد رشد داشته‌ است و از ۴۸ هزار نفر به ۱۱۵ هزار نفر رسیده‌ است.
البته لازم به ذکر است که تمامی مهاجران ایرانی دانشجو نبوده و اقشار مختلف مردم نیز گزینه‌ مهاجرت را برای ادامه زندگی انتخاب کرده‌اند. اما آن‌ها نیز به طور حتم به امید یافتن شغل بهتر و مطمئن‌تر و داشتن زندگی راحت و بی دغدغه، از کشور خارج شده‌اند.

این گزارش به آمار پناهندگان ایرانی نیز اشاره کرده بود و رشد ۴۴ درصدی بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ را عنوان می‌کرد.
رصدخانه‌ مهاجرت ایران، که در زمینه‌ تحلیل داده‌های مهاجرت فعال است، علت مهاجرت جوانان را بی‌ثباتی اقتصادی، ناامیدی از آینده، شیوه‌ حکمرانی، وضعیت آزادی‌های فردی و اجتماعی در داخل و کیفیت بهتر زندگی در خارج از کشور عنوان کرده است. هر روزه نیز آمار جدیدی در رابطه با مهاجرت صنفی خاص اعلام می‌شود و تعجب و حسرت همگان را بر‌می‌انگیزد. اما گویا این مقاله‌ها و پژوهش‌ها صرفاً برای ثبت در بایگانی انجام می‌شود و یا حتی برای ثبت در تاریخ به طور عکس.

با این حال، امروزه میل و تفکر درباره مهاجرت به سنین زیر ۱۸ سال رسیده است و بسیاری از دانش‌آموزان، هدف‌گذاری خود را برای قبول شدن در دانشگاه‌های تاپ کشور انجام می‌دهند تا بتوانند از این طریق پذیرش دانشگاه‌های خارجی را راحت‌تر کسب کنند و مسیر پر پیچ و خم مهاجرت را کمی آسان‌تر طی نمایند.
حال باید منتظر ماند و دید این پدیده‌ غیرقابل انکار که خود مسئولان کشور نیز در سال‌های اخیر بارها به آن اذعان داشته‌اند و امروزه دامن‌گیر بسیاری از خانواده‌های ایرانی شده، تا کجا پیش می‌رود و ادامه پیدا می‌کند.
آیا مهاجرت جوانان عامل دیگری برای رشد منفی جمعیت در ایران خواهد بود؟
آیا تا چند سال آینده نیروی جوانی در ایران باقی خواهد ماند؟