حکایت گیلان | سید محمد شفیعی:

سال پایانی دوره ۴ ساله مجلس که منتهی به سال انتخابات نیز هست همواره شاهد تحولات گوناگون بوده، از خیز نمایندگان فعلی برای کاندید شدن مجدد تا کسانی که دفعه قبل نتوانستند به ساختمان بهارستان راه پیدا کنند و افرادی که تمایل دارند در انتخابات شرکت کنند.

اما چندین نکته وجود دارد:

اول نقش مردم:

نوع نگاه مردم به مقوله انتخابات بسیار تاثیرگذار است.

بعد از برگزاری چندین دور انتخابات مجلس هم‌وطنان به خوبی آگاه هستند که هر شخص برای راه‌یابی یه مجلس از چه تاکتیک ها و وعده‌هایی استفاده می‌کنند.

هم‌وطنان باید با بررسی وعده‌ها و تجسم این موضوع که هر نماینده صاحب یک‌کُرسی و یک رای در مجلس است و تا چه حد می‌تواند به وعده‌هایی که می‌دهد عمل کند ، کاندید مدنظر خود را انتخاب کنند.

مسئله بعدی عدم قومی‌نگری(‌هم‌محلی‌نگری) در بحث انتخابات مجلس است. متاسفانه این دید در انتخابات غلبه دارد که فلان کاندید به این دلیل که هم‌شهری یا هم‌زبان و.... ماست باید به وی رای بدهیم تا روانه مجلس شود تا شاید سودی عاید محل و اهالی شود‌. این سطح نگاه پایین و عدم‌نگاه کلان به مقوله مجلس همواره پاشنه آشیل مجلس بوده و خواهد بود.

درست است که نمایندگان از حوزه‌های انتخابی خود وارد مجلس می‌شوند و باید به فکر توسعه و امتیازگیری برای حوزه‌های انتخابی که از آن شرکت کرده اند باشند اما آنها وظایف بسیار مهم‌تری در سطح کلان و کشوری دارند که آینده کل کشور را رقم می‌زند.

پس‌ وظیفه ما این است که با دید کلان و آگاهانه در انتخابات شرکت کرده و برای انتخاب خادمین مردم در مجلس با توجه به دو عامل ذکر شده عمل کنیم.

مطلب بعدی که باید به آن توجه داشته باشیم که اساس وظایف نمایندگان در مجلس طبق فصل ششم قانون اساسی و اصول ۷۱ تا ۹۰ به دو بخش قانون گذاری( از طریق لوایح و طرح‌ها) و نظارت( بر اجرای مصوبات و.....) تقسیم شده است. بحث وظایف استانی نمایندگان در جایی نوشته نشده است و نمایندگان حق دخالت مستقیم در عزل و نصب استان‌های خود ندارند. البته ممکن است نماینده‌ای تمایل داشته باشد که حوزه‌انتخابی‌اش از مدیری دلسوز برخوردار باشد، پس شخصی را بر اساس شایستگی و توانایی و نه ستادی‌بودن معرفی خواهد کرد و شخص معرفی شده نیز باید پروتکل‌ها و مراحل را طی کند تا به مسند ریاست برسد نه صرفا بابت اینکه معرفی شده از سمت نماینده است به مسند ریاست برسد.

بحث بعدی عدم شفاعت نماینده مجلس می‌باشد اینکه طرح و درخواستی توسط سازمانی رد شود و نماینده وارد شود تا مجوز آن طرح را بگیرد پسندیده نبوده و دون‌ شان نماینده است.

نماینده تمایل دارد تا برای حوزه انتخابی خود اقداماتی انجام دهد؛ این اقدام از طریق جمع‌آوری مشکلات حوزه انتخابی و ارسال آن برای مدیران بالادست است تا با لحاظ کردن بودجه برای رفع آن مشکل به حوزه انتخابی خود کمکی کرده باشد و می‌تواند بر نحوه استفاده آن بودجه صرفا نظارت کند و نه دخالت به عنوان عامل اجرایی.اگر تخلفی مشاهده کرد، می‌تواند آن را به مراجع بالاتر گزارش دهد.

توجه به این مطالب نیز می‌تواند هم به شناخت انتخاب اصلح کمک کند و هم فرق میان وعده حقیقی و وعده توخالی و مجلسی‌گونه را مشخص خواهد کرد

اما به وضعیت نمایندگان فعلی و کاندیداها بپردازیم:

معمولا شاهد این هستیم که در سال انتخابات از سمت کاندیداهای نمایندگی مجلس با اصحاب رسانه، فعالین استانی، فعالین دانشجویی، نمایندگان تشکل‌ها و...... دیدارهایی با هدف جلب حمایت آنان صورت می‌گیرد.

سوال اینجاست که چرا همواره این دیدارها در سال منتهی به انتخابات صورت می‌گیرد، حضور نمایندگان و سایر کاندیداها در محلات در این سال افزایش پیدا می‌کند و ناگهان چندین طرح در حوزه‌های انتخابی توسط نمایندگان مجلس اجرا می‌شود.

چرا این دیدارها و طرح‌های عمرانی در سال‌های قبل‌تر صورت نمی‌گرفت یا اگر مدعی هستند که صورت می‌گرفته چرا حجمشان به این اندازه نبوده و خروجی دیدارها چه بوده؟ تا چه حد به دغدغه اصحاب‌رسانه، فعالین استانی و دانشجویی و...... پاسخ داده شده است؟

نمایندگان فعلی حاضرند در مکانی حاضر شده و در پاسخ به مردم حوزه های انتخابیشان اعلام کنند که تا چه حد به وعده‌هایی که داده‌اند عمل کرده‌اند و چه اقدامی در جهت توسعه کشور و استان‌های خود انجام داده‌اند؟

سایر کاندیداها هم به دور از شعار زدگی و بر طبق همان یک رای و کُرسی که در مجلس شاید نصیبشان شود، حاضر شوند و بگویند چه برنامه‌ای برای حضورشان در مجلس دارند و اگر به وعده‌های خود عمل نکردند و در عینیت بخشیدن به وعده‌های خود عاجز ماندند چه خواهند کرد؟

این موارد بسیار موثرتر و کارسازتر از این خواهد بود تا با دعوت از افراد اثرگذار و صرف هزینه هنگفت برای انتخابات، به مجلس راه پیدا کنند‌.

مورد بعد اینکه در این دیدارهای مردمی و ..... قطعا جمع دوستانه و خاضعانه خواهد بود، اما آیا کاندیداها تضمین می‌کنند که بعد از به دست آوردن صندلی قدرت، رفتار خود را عوض نکرده و مردم را فراموش نکنند!

کاندیداها باید به این نکته توجه داشته باشند که راه‌یابی آنها به مجلس نه تنها برای آنها برتری نسبت به مردم فراهم نمی‌آورد بلکه وظایف سنگین‌تری بر دوش آنها قرار می‌دهد و اینکه آنها به عنوان خادم ملت در مجلس خواهند بود و نه رئیسشان!

از نقش اصحاب رسانه ، فعالین استانی و دانشجویی ، بزرگان شهری و روستایی نیز غافل نشویم.

اصحاب رسانه با توجه به مرجعیت خبری خود و اینکه از اهالی اهل قلم کشور محسوب می‌شوند، باید با نگاهی عادلانه و بر اساس برنامه آن کاندیدا، اقدام به حمایت و تبلیغات برای آن کنند، نه اینکه بر پایه رفاقت، وعده و وعید برای به دست آوردن پستی در فلان اداره یا فلان سازمان اقدام به تبلیغات برای وی کنند و از رسالت عادلانه و حقیقی خود دور شوند!

فعالین دانشجویی و نمایندگان تشکل‌ها نیز باید رسالت دانشجویی و آکادمیک خود را حفظ کرده و به جای اینکه به دنبال این باشند که در صورت پیروزی کاندیدای مورد نظر ، به دنبال کسب امتیازات مدنظر خود باشند، باید مدافع حقوقِ قشری که نمایندگی آنها را بر عهده دارند(دانشجویان) باشند و نقش مطالبه‌گر را به عنوان طبقه تحصیل‌کرده و آکادمیک ایفا کنند.

مطالب یاد شده برای بزرگان شهری و روستایی نیز صدق می‌کند؛ باید مشکلات مناطق خود را ببینند و آن را با برنامه کاندیداها تطبیق دهند تا در صورت مطابقت اقدام به حمایت کنند.

البته بعد از حمایت، همه چیز تمام نشده و همه این گروه‌ها پس از راه‌یابی کاندیداها به مجلس باید نقش مطالبه گر را ایفا کنند و پیگیر احقاق برنامه‌ها و وعده‌های داده شده از سوی نماینده راه‌یافته به مجلس باشند. باید این مطلب را مدنظر قرار دهند که نماینده مجلس رئیسشان نیست، بلکه خادمشان است.

معامله بر سر آینده کشور، نتیجه‌ای جز روی زمین ماندن پروژه‌های بزرگ و مشکلات کشوری و مناطق مختلف ندارد و این اقدام چیزی جز خیانت به هم‌وطنان نیست!

برای انتخابات آینده مجلس از سن‌ و سال‌دارهای قدیمی تا جوانان شرکت کرده و پیش‌ثبت‌نام اولیه را انجام داده‌اند و نتیجه دور اول صلاحیت‌ها نیز اعلام شده و فرصتی داده شده تا رد صلاحیت شدگان اعتراض خود را نوشته تا بعد از بررسی در اعلام نتایج نهایی تاییدصلاحیت‌شدگان اعلام شود.

ورودی نیروی جوان و فکر تازه مثبت ارزیابی می‌شود، اما چه نوع نیروی جوانی؟ نیروی جوانی که طرح، برنامه و هدف داشته باشد. اگر قرار باشد نیروی جوان طبق سنت‌ قدیمی‌ها عمل کند و صرفا برای رسیدن به کرسی مجلس و قدرت شروع به بریز و بپاش بی‌حساب و کتاب کند، همان قدیمی‌ها بر سر کار باشند بهتر است‌.

مجلس آتی جایی برای آزمون خطا نیست که عده‌ای با وعده و وعید‌های توخالی خواهان راه یافتن به آن باشند.

 اگر کاندیداها و سایر افراد ذکر شده به موارد یاد شده توجهی نکنن و صرفا به دنبال منفعت شخصی خود باشند، شاهد این خواهیم بود که پروژه‌های کشوری و استانی زمین مانده و در نهایت شاهد روزی خواهیم بود مانند چند ماه قبل که نمایندگان از بند ۴ بخشنامه انتخابات به هراس افتاده و در نهایت در حرکتی بهت‌آور با گروکشی سیاسی از مجلس، از قانون تخطی کرده و خواهان عزل نماینده سیاسی وزیر می‌شوند و حذف بند‌های بخشنامه!

در آخر به این قسمت از کلام‌الله مجید اشاره کنیم:((فانظروا کیف کان عاقبة الذین من قبل))