اختصاصی حکایت گیلان | وی از اولین سراینده‌های شعر نوست که در یازدهم دیماه ۱۲۸۸ در همین سبزه‌میدان خودمان دیده به جهان گشود، نامش "مجدالدین میرفخرایی" ست و به "گلچین گیلانی" تخلص دارد، از نوجوانی شعر میگفت و شعرهایش را ابتدا به سال ۱۳۰۷ مجله‌ی "ارمغان" و سپس "روزگار نو" ، "فروغ" و "سخن" چاپ کردند. وی به سال ۱۳۱۲ در آزمون اعزام دانشجو به خارج از کشور قبول شد، به انگلستان رفت و پزشکی خواند و تا انتهای حیاتش یعنی ۲۹ آذر ۱۳۵۱ در لندن ماند.

گلچین گیلانی کلاً سه دوره‌ی شعری دارد
دوره‌ی اول که از زمان نوجوانی در رشت آغاز می‌شود تا ۱۳۲۰، در این دوره او شعر کلاسیک میگفت .
دوره‌ی دوم که اوج خلاقیت و تاثیر گذاری شعری اوست از ۱۳۲۰ تا اواسط دهه‌ی ۳۰.در این دوره شعرهایش ، شعر نو هستند و اکثراً در مجله "سخن" چاپ شده‌اند.

دوره‌ی سوم از اواخر دهه‌ی ۳۰ تا انتهای عمرش یعنی آذر ۱۳۵۱ ادامه می‌یابد که احتمالا ضعف آثار این دوره از زیست شعری وی نسبت به دوره ی قبل، سالهای متمادی دوری از وطن و فاصله با بستر فرهنگی‌اش می‌باشد.اتفاقی که برای بسیاری از بزرگان ادب و هنر این مرز و بوم افتاده است .
شعر "باران " معروفترین اثر وی است که در اوایل جنگ جهانی دوم سروده شده و چنان تاثیرگذار بود که روی تمام اشعار وی سایه انداخت و مانعِ مورد توجه قرار گرفتن دیگر آثار وی شد.
چندین دفتر شعر از وی منتشر گردیده که معروفترین شان « برگ » ، « نهفته » ، « مهر و کین » و « گلی برای تو » می باشند.