اختصاصی حکایت گیلان | یادداشت مدیر مسئول (کیان پوررهنما): چند روزی بود که سفر استاندار گیلان به همراه هیئتی از مدیران استانی به روسیه، نقل اخبار و مطالب بعضا انتقادی در فضای رسانه‌ای استان بود. سفری به شهرهای مسکو، آستراخان و داغستان، که محمد حسین کارگرنیا رئیس شورای شهر رشت و رحیم شوقی شهردار رشت نیز حضور داشتند.

در این بین برخی خبرنگاران، روزنامه‌نگاران و فعالان مجازی استان با انتقاداتی به این سفر، پیشاپیش و شاید بر اساس تجارب گذشته، آن را کم دستاورد، پرهزینه، سفر پرتعداد و پرمسافر، بدون برنامه یا تجربه‌اندوزی خاصی دانسته و این قبیل سفرها را هزینه‌ای بر مردم و بیت‌المال دانستند.

البته باید اذعان داشت که اهمیت این سفر؛ به دلیل شرایط جغرافیایی و همسایگی ایران و گیلان با روسیه و تسهیل مناسبات و مراودات تجاری، اقتصادی، گردشکری بعید است که بر کسی پوشیده باشد و احتمالا انتقادها دلایل دیگری دارد و بیشتر معطوف به نتیجه و دستاورد و یا شکل سفر می‌باشد.

اما فارغ از این مسائل و مباحث و انتقادات، به نظر می‌رسد اگر از زاویه‌ای دیگر به این سفر بنگریم، اتفاقا ما باید مسئولان استانی را دائم ترغیب کنیم که به این‌گونه سفرها بروند.

احتمالا پرسیده می‌شود که چرا؟

جدا از شمردن محاسن و توضیح چرایی و لزوم این گونه ارتباطات و مراوادات با همسایگان در منطقه که فرصتی دیگر را می‌طلبد، مسئولان شهری و استانی ما اتفاقا باید دائم به این سفرها بروند تا دنیا را ببینند، کشورها و شهرهای همسایه را ببینند، دیگر شهرهای دنیا را ببینند، پس از روسیه به کره جنوبی بروند، به سنگاپور بروند، به مالزی بروند (انگلستان و آمریکا و ژاپن فعلا بماند).

وضعیت ترافیک در این شهرها را ببینند، وضعیت زباله‌ها، تفکیک آن، رودخانه‌های درون شهری، معماری شهرها ووو را ببینند تا شاید متوجه برخی تفاوت‌ها شوند.

شاید متوجه شوند که مردم شهر و استان چرا انقدر نقد دارند؟ به چه نقد دارند؟ اصلا خود را با کجاها مقایسه می‌کنند؟

آیا همسایگان و دیگر کشورها نیز با این قبیل مشکلات درگیرند؟ اگر درگیرند چگونه تدبیر می‌کنند؟ به طور مثال اگر رودخانه‌های وسط شهرشان به لجن کشیده شود آیا سال‌های سال مسئولینشان صرفا وعده می‌دهند؟ پیاده راهی اگر ساخته شود به فکر گسترش و تجهیز آن هستند یا به فکر راهی برای برچیدن آن؟ تالاب‌شان چگونه است؟ استادیوم‌ها چطور؟

در جایی خاطر‌ه‌ای از اوایل انقلاب می‌شنیدم، یکی از روحانیون کشور که نگرش متفاوتی در مقولاتی چون حجاب، گردشگری و توسعه داشت، وقتی تندروی ‌و مخالفت‌های برخی مدیران جوان آن دوره را دید گفت: این جوانان را باید فرستاد به دیگر کشورها تا دستشان بیاید مملکت‌داری اینگونه نیست، حداقل تا همین لبنان و سوریه بفرستیدشان تا ببینند چه خبر است..

به نظر می‌رسد ما هم به‌جای انتقاد به این سفرها، بیشتر این افراد را ترغیب کنیم که به سفر خارجه بروند، تا شاید از طریق مشاهده مستقیم  برخی پیشرفت‌ها، تفاوت‌ها، تساهل‌ها و… رویکردشان را عوض کنند یا حداقل بفهمند مردم چقدر حق دارند تا همدلی بیشتری با آنان نمایند.

حال پس از بازگشت حضرات می‌‌توان از آنها پرسید؛ چرا رفتید؟ و چه دستاوردی داشت این سفر؟

از رئیس شورا و شهردار رشت می‌توان پرسید که دیدارتان با سرمایه‌گذاران به کجا رسید؟ 

 چه بسته سرمایه‌گذاری پیشنهاد کردید یا دریافت نمودید؟ و خیلی از دیگر سئوالات..