به گزارش حکایت گیلان | یکبار نشد مدیران فرهنگ کشور خاصه شخص وزیر ارشاد، در پشت تریبونها و در زمان دادن آمار و اعداد برای رویدادهای فرهنگی، به التهاب و گرفتاریهای موجود در زندگی شخصی جامعه هنری و سینمایی کشور نیز اشاره کنند!
حتی سال گذشته در مورد بستههای معیشتی هنرمندان قولهایی دادند که به آن عمل نکردند و همین موضوع چقدر بیاعتمادی را نسبت به وزیر به عنوان نماینده فرهنگی دولت ایجاد کرد.
وزارت ارشاد باید دقت کند که هرگونه تصمیم غیراقتصادی در مورد هنرمندان کشور و انتشار هر نوع مطلبی خارج از حوزه تامین رفاه و آسایش آنان، در شرایط فعلی گرانی و تورم افسار گسیخته و فشار روانی موجود در جامعه، تخریب ذهنی بیش بوده و حتی آسیبزا خواهد بود.
وزیر ارشاد میبایست در جهت ترمیم این دیوار بیاعتمادی تلاش کند. انعکاس اخبار فعالیتهای غیرضرور، موید این نکته است که وضعیت اسفناک مربوط به بخش سرمایههای انسانی حوزه فرهنگ و سینمای کشور، هیچ گونه اهمیتی برای متولیان امر، بعد از دو سال از روی کار آمدن دولت جدید ایجاد نکرده است. وقتی ساخت سالن و ساختمان بیشتر از زندگی و سلامت خود سینماگر اهمیت پیدا میکند، لاجرم به این نگاه و قضاوت میرسیم که بیتفاوتی در مورد وجود خود هنرمندان به یک اصل نهادینه در جامعه تبدیل شده است.