حکایت گیلان | عباس مؤذن*

تعبیر خواب حمید هامون، سلاخی در زیبا دشت!!!

اگر عطر خون خاکِ کوچه های شهر را
نم نزده بود
چگونه هویتم را بو میکشیدم؟
من
در میانِ میانه ی مرگ
از مرگ زاده شدم
از مرگ ارتزاق میکنم
از مرگ شعر میسازم
و از مرگ پر میشوم.

خبر دهشتناک بود و تکان دهنده ، مهرجویی بزرگ را کشته اند . او را که به نوعی ناجی سینمای ایرانِ پس از انقلاب میدانستیم .او را که خالق "گاو" بود ، او را که هامون ساخت ، او را که سنتورش را هم ربودند!او را که برای نارنجی پوشان احترام ساخت، او را که برای پروانه ی فیلمش، آبروی چندین و چند ساله را مثل جامه اش درید و به سینه کوفت ، کشته اند. باورمان نمی شود او را کشته اند.

مرگ و خون با خاک این سرزمین عجین شده ، بزرگ و کوچک نمی شناسد ،دیروز و امروز ندارد! از غزه تا هرات ، از ارمنستان تا یمن .هزاران سال است که مارا می کشند . ما را که دیگران خاورِ میانه خوانده اند و ما هم پذیرفتیم که خاورمیانه باشیم. هزاران سال است که خون و مرگ با ما عجین شده ، اما عادت نمیکنیم ، تن نمی دهیم و همچنان تلاش میکنیم که مهر و نوع دوستی بکاریم حتی شده با پرداختن به نارنچی پوشان.
میدانیم خون مهرجویی که بر دیوار پاشیده ردِ انکاریست که افتاده بر دیوار!!
تلخ است اما.
مهرجویی را کشته اند!!!

*دبیر سرویس فرهنگ و هنر