اختصاصی حکایت گیلان | در ایران اقوام و طایفه های بسیاری با جشن ها و رسم های خاص برخوردار است که معرف و شناسنامه بسیاری از خرده فرهنگ ها و باورهای نیاکان مان بوده است. 

یکی از این جشن ها "نوروزبل" گیل و دیلم می باشد. (بل)به معنای آتش هست که مردمان این نواحی با بر پا داشتن شعله آتش از ۱۳ تا ۱۷ مرداد_امرداد به پیشواز نوروزشان می رفتند.

به باور نسل های گذشته این جشن از سرما و شدت برف و خسارت های احتمالی فصل زمستان می کاهد و گویا در زمان قدیم سرگالش ها(چوپان ها) به ارتفاعات و مناطق کوهستانی میرفتند و با بر افراشتن شعله ی آتش از کوچ دام ها خبر می دادند و مردمان نواحی پایین دست را از برداشت محصولات کشاورزی در فصل تابستان آگاه می کردند.از آنجایی که مرداد گرم ترین دوره ی سال می باشد؛ بهترین هنگام برای چیدن پشم گوسفندان است و در صورت کلی زمان برداشت گندم_فندق_برنج_علوفه هم زمان است. 

امرداد تاریخ خراجگزاری و پس انداز سالانه و نمایانگر درآمد کشاورزی و دامپروریست.

و گاه شماری گالشی از نیمه مرداد سال آغاز می شود و قانون مبنی بر پرداخت مالیات رعیت ها به اربابان را در پی داشت.

نوروزبل در کنار جشنی که نامگذاری شده ترسیم رنج گذشتگان را نیز بهمراه دارد.

این رسم گیلانی مانند نوروز ایرانی با خانه تکانی_شستشو گیلم_آب و جارو کردن و پخت شیرینی و آتش روشن کردن آغاز میشود.

خوشبختانه پس از فراموشی چندین ساله نوروز گیلانی تحت تاثیر وقایع سیاسی،مذهبی،اجتماعی از دهه ۸۰ به بعد توسط افراد مختلف زنده شد و به تکرار درآمد و از خوش روزگار چونکه جشن های گیلانی با موسیقی درآمیخته شده با موسیقی نواحی منطقه ای به پیشواز این جشن سنتی مهم می رویم تا که بر رنج جایگاه نیاکانمان رنگ زندگی و باور ببخشیم.

کهنه واش‌ بکن تازه دکون تو

نوروزبل بومه  واجور بوائره 

بودونی مهروانی چی خوجیره

امرداد میئان همش بئهاره

مائده(بهار)فرد لزرجانی