به گزارش حکایت گیلان | تئوری «هیستیری جمعی»  یا «بیماری روانی انبوه» جدیدترین فرضیه‌ای است که به عنوان علت مسمومیت‌های سریالی دانش آموزان مطرح شده است. اما این موضوع چقدر احتمال دارد؟ 

شیوا دولت‌آبادی روان پزشک دانش آموخته دانشگاه هایدلبرگ آلمان که به طور خاص روی کودکان فعالیت می‌کند در گفت‌وگو با رویداد۲۴ احتمال بروز هیستیری جمعی را رد کرده است. او گفته «اولا پراکندگی ماجرا و ثانیا مدت زمانی که این جریان ادامه پیدا کرده این نظریه را رد می‌کند. معلوم نیست این مسمومیت ناشی از چیست، اما حداقل اطلاعاتی که ما داریم، وجود نوعی مسمومیت در تنفسی را شناسایی و تایید کرده است؛ بنابراین وقتی چنین شاهدی وجود داشته باشد، تحت هیچ شرایطی نمی‌توانیم از بروز عوامل روانی صرف صحبت کنیم.

دولت آبادی می‌گوید «مس هیستریا» یا همان هیستیری جمعی نشانه‌های دیگری دارد و زمان، مکان و اتفاقات در آن موثرند. مشاهدات درباره اتفاقات اخیر در مدارس دخترانه ایران با این بیماری همخوانی ندارد.

این روانشناس می‌گوید وقتی شواهدی برای آلودگی‌های تنفسی وجود دارد دیگر اصلا داشتن فرضیه «هیستیری جمعی» جایی ندارد. والدین و مردم در حال حاضر نگرانند که این مسمومیت‌ها از کجا می‌آید و چطور ایجاد می‌شود و چه عوارضی می‌تواند داشته باشد. این سوالات برای هر کسی که دل نگران بچه‌هاست وجود دارد و باید به این‌ها پاسخ داد. او تاکید کرده وقتی عامل بیرونی، حتی ناشناخته وجود داشته باشد نباید سراغ عامل روانشناختی، آن هم عواملی غیرتیپیک یعنی غیرکلیشه‌ای صحبت کنیم.

وقتی می‌گویند هیستری جمعی، یعنی می‌خواهند لاپوشانی کنند

سیما فردوسی روانشناس و عضو هیات علمی گروه روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی هم وجود بیماری روانی انبوه را رد کرده است. او به رویداد۲۴ گفته «مساله هیستیری جمعی با آنچه در حال رخ دادن است متفاوت است. در حال حاضر گفته شده که یک چیز خارجی در هوا ایجاد می‌شود و بچه‌ها در اثر استنشاق این عامل خارجی دچار مسمومیت می‌شوند.»

فردوسی تاکید کرده وقتی صحبت از هیستری است، یعنی فردی برای جلب توجه دچار رفتار هیستریک است. این مورد (مسمومیت‌های سریالی مدارس) را نمی‌توانیم در زمره هیستیری جمعی قرار دهیم.

این روانشناس تاکید کرده هیستیری جمعی در مورد این بچه‌ها «مطلقا صدق نمی‌کند»، چون هیستری جمعی در جایی اتفاق می‌افتد که برای مثال یک فشار و استرس زیاد از یک نوع به یک عده‌ای وارد شده باشد و افراد یکی یکی عکس‌العمل نشان می‌دهند و بقیه تحت تاثیر آنها، تقلید می‌کنند.

او تاکید کرده در مورد مسمومیت‌های سریالی مدارس دخترانه در ایران «اصلا نباید موضوع هیستیری جمعی را مطرح کنیم»، چون برداشت این خواهد بود که می‌خواهند اصل موضوع را لاپوشانی کنند.

فردوسی به اظهارات وزیر آموزش و پرورش درباره تحقیقات روی نمونه‌های گرفته شده از دانش‌آموزانی که دچار مسمومیت شده‌اند اشاره کرده و گفته وقتی وزیر چنین حرفی می‌زند که پزشک‌ها در حال تحقیق روی دانش‌آموزانی هستند که در بیمارستان بستری شده‌اند، طرح موضوع هیستیری جمعی کار اشتباهی است.