اختصاصی حکایت گیلان |ابوالفضل رضائی
با وجود تلاشهایی که در دو سطوح بین الملی و داخلی برای پشتیبانی از معلولان و در جهت دستیابی آنها به امکانات و موقعیت برابر صورت میگیرد، نیازی به گفتن نیست که آنچه در واقعیت رخ میدهد با آنچه در گزارشات سازمانهای رسمی و غیررسمی و مستقل انتشار داده شده است با رنج و آلام جامعه هدف همخوانی ندارد.
بنابراین در این یادداشت کوشش خواهد شد نگاهی به وضعیت معلولان داشته باشیم. این روزها نابرابری و کیفیت نامناسب زندگی معلولان، آنها را وارد صحنه اعتراض و ساماندهی خواستههایشان در مقابل نهادهای مرجع در تصمیمسازی و سیاستگذاری کرده است. بیشک شناخت از وضعیت و خواستههای آنان میتواند در به ایجاد گشایش و تحقق حقوق شهروندی پایدار را میسر سازد.
متأسفانه عملکرد صاحبان قدرت در این زمینه چنان ضعیف است که کارهای پیش پا افتاده خود را به جای اقدامات بنیادی و بزرگ به خورد افکار عمومی میدهند که موجب شگفتی است. گویی فراموش کردهاند در زمانه حکمرانی فضای مجازی و ارتباطات جهانی هر یک از توانخواهان با کوچکترین انگشت اشاره و کسب اطلاعات از همدردیهای جوامع دیگر و تطبیق آن با کشور مادری میتوانند به تفاوتها و کمبودها در اشارت قانونگذاری و توجه ناکافی به جامعه هدف پی ببرند.
انتقاد از بیتوجهی سازمان بهزیستی بعنوان رکن اصلی سیاستگذاری و متولی جامعه هشت میلیونی بهزیستی کشور و بهانههای از این دست که کمبود منابع مالی وجود دارد خارج از حوصله این سطور به حاشیه رفتن است!
جامعه قریب به دو میلیونی معلولان چه میخواهد
اجرای کامل قانون جامع حمایت از حقوق معلولان مصوب ۲۰/۱۲/۱۳۹۶ از حداقل خواستههای این روند نامطلوب خدمات و پشتیبانی از حقوق آنان است.
ماده ۲۷ این قانون میگوید: «دولت مکلف است کمک هزینه معیشت افراد دارای معلولیت بسیار شدید و یا شدید فاقد شغل و درآمد را به میزان حداقل دستمزد سالانه تعیین و اعتبارات لازم را در قوانین بودجه سنواتی کشور منظور کند.
بانوان کارمند دارای همسر یا فرزند معلول به شرط نگهداری فرد دارای معلولیت در منزل با تأیید سازمان از تسهیلات مقرر در قانون راجع به خدمت نیمهوقت بانوان مصوب دهم دی ماه سال ۶۲ و اصلاحات و الحاقات بعدی آن با استفاده از حقوق و مزایای کامل بهرهمند خواهند شد.
کارمندان مرد دارای همسر معلول یا دارای فرزند معلول تحت سرپرستی و فاقد مادر به شرط نگهداری فرد دارای معلولیت در منزل با تأیید سازمان بهزیستی با یک چهارم کسر ساعات کار هفتگی، از حقوق و مزایای کامل استفاده خواهند کرد».
سازمان بهزیستی؛ حامی یا رقیب!؟
متأسفانه سازمان بهزیستی مشخصاً در مورد حقوق معلولین کشور بیشتر به یک معضل و یک رقیب شباهت دارد تا سازمانی که باید برای منافع معلولان تلاش کند.
دیدگاه غالب در بدنه حاکمیت و جامعه دیدگاه " گدا و اعانه "است! .
چه خوشمان بیاید چه خوشمان نیاید، چه سکوت کنیم و چه معترض؛ این طرز تفکر متولیان تقنینی و اجرایی و مطالبهگری جامعه معلولان کشور نیازمند تدبیر _ اقدام سریع است. کافیست کنایه رئیس سازمان بهزیستی درباره حقوق سربازان و حقوق معلولان نگریست! ؟ که به ریلگذاری اشتباه نیروهای انسانی متولی در سازمان و حقوق معلولان پی برد! .
نگاهی به مستمری خانوارهای بهزیستی و کمیته امداد بیاندازیم هم با اشکالات و یا پرسشهای اساسی مواجه میشویم.
مستمری مشمول خانوارهای بهزیستی و کمیته امداد بشکل ذیل است:
یک نفره: ۵۴۶ هزار تومان
دو نفره: ۷۸۰ هزار تومان
سه نفره: ۰۰۰ /۱/۰۹۲هزار تومان
چهار نفره: ۰۰۰ /۱/۴۰۴ هزارتومان
۵ نفره یا بیشتر: ۱/۷۱۶/۰۰۰ هزار تومان
ماده یک قانون جامع حمایت از حقوق معلولان – فرد دارای معلولیت: شخصی است که با تأیید کمیسیون پزشکی – توانبخشی تعیین نوع و تعیین شدت معلولیت سازمان بهزیستی کشور با انواع معلولیتها در اثر اختلال و آسیب جسمی، حسی (بینایی، شنوایی)، ذهنی، روانی و یا توأم، با محدودیت قابل توجه و مستمر در فعالیتهای روزمره زندگی و مشارکت اجتماعی، مواجه میباشد.
پرسش اصلی از برنامه ریزان و متولیان بهزیستی این است که چطور یک شخص معلول را در ردیف انسان سالم که مددجوی کمیته امداد هستند در طراحی بودجه پذیرفتهاند؟! چطوردهکبندی اجتماعی معلولیت افراد بیتوجهی کرده است؟! در بحث یارانه هم همین ظلم را روا داشتهاند!
توجه به کمپین معلولان و خاستگاه آنها که از آسیب پذیرترین اقشار جامعه محسوب میشوند حساسیت بیشتری را میطلبد.
باید بررسی شود که خطای محاسباتی در حقوق این قشر چطور آنها را به نشان دادن اعتراض جلوی مجلس شورای اسلامی کشانده است! و چطوراین قشر با وجود تمام مشکلاتی که به عنوان یک معلول در زندگی روزمره دارند، سعی میکنند از فرصت اعتراض در حضور مقامات عالی کشور ( اعتراض جمعی از معلولین در سفر ریاست جمهوری در شاهعبدالعظیم، شهر ری) استفاده کنند تا شاید یکی از این اعتراضها شنیده شود.
شرایط اجتماعی و سیاسی کشور این روزها شرایط خاصی را میگذراند و توجه به خواستههای جامعه معلولان کشور از سوی مقامات دولتی میتواند اندکی از این التهابات را کاهش دهد.
متولی اصلی جامعه معلولان عامل بی توجهی قشر معلولین شده است
رودسر؛ شهری که خانه ی توانخواهان نیست
زمان تغییر برنامه های سازمان های حمایتی چون بهزیستی و کمیته امداد فرا رسیده است!