اختصاصی حکایت گیلان | سامان بدر: گزافه نیست بگوییم با دیدن عکس های کنگره میرزاکوچک جنگلی در رشت هم می توان حدس زد که شاهد یک رویداد تکراری و حوصله سر بر رسمی بودیم. این را از چهره های خواب آلود برخی مهمانان مراسم در برخی رسانه ها می توان مشاهده کرد. کنگره ای با برنامه ها و  سخنرانی های تکراری، بدل میرزاکوچک و مهمانانی همیشگی! البته چرا! تقدیر از بهروز افخمی کمی متفاوت بود که به عنوان «چهره سال» میرزا کوچک معرفی شد. ظاهرا ناصر مسعودی در اولویت نبود که از اثر معروف او تقدیر گردد.

دست حضرات درد نکند، ولی نتیجه چنین کنگره ای چه بود؟ به جای این که میرزا کوچک را در دانشگاه های گیلان معرفی کنند و دانشجویان و مورخین را درگیر کنند، همایشی را در قم برگزار کردند که نود درصد صندلی ها خالی بود. در رشت هم تا چشم کار می کرد مسئولین فعلی و قبلی حضور داشتند که با همه این ها نصف صندلی ها هم پر نشد. کاش این اعتباری که تخصیص داده شده بود و سرش دعوا هم شده  را صرف کسانی می کردید که علاقه ای به یادگیری حقیقت دارند و تاریخ برایشان دارای اهمیت است. نه این که سه همایش برگزار کنید که سخنرانانش تکراری باشند و مجریانش مهمانان را نشناسند و همان حرف های تکراری!

چند سال پیش یکی از رسانه های محلی گزارشی مردمی در مورد میرزاکوچک گرفته بود که درک پایین مردم را از او نشان می‌داد. یکی می‌گفت میرزا طرفدار محیط زیست بود و دیگری می‌گفت اصالتا بچه شمال! این نتیجه سالها برگزاری چنین کنگره هایی است. آن چه از میرزاکوچک در این کنگره به تصویر کشیده می‌شود نه یک چهره «مینیاتوری» بلکه یک چهره «کاریکاتوری» است. شبیه همان فرد کاریکاتوری  که در هر بزنگاهی او را جای میرزا به ما نشان می‌دهند. این دیگر کنگره نمی‌خواهد! تازه اگر بدانید کنگره فقط سخنرانی های کلیشه ای نیست.