پنجشنبه, 09 فروردین 1403
پنجشنبه, 09 فروردین 1403

اختصاصی حکایت گیلان |ارکستر هماهنگی در میان برخی رجال نامی حامی حاکمیت شکل گرفته که  مثلا خسارت اغتشاشات به اموال عمومی را از علی کریمی و امثالهم گرفته شود. تا دیروز که بحث مهسا امینی بود و حال علی کریمی هم مزید بر علت گشته است تا  عده ای نشان داده اند استاد بحران سازی  و هزینه سازی هستند. گویی مخاطبان علی کریمی مثلا تنها همان صد هزار نفری هستند که در خبرگزاری معروف علیه اش امضا جمع کرده اند. پس این همه آدمی که به نفعش صحبت کرده اند  و رای داده اند از کره دیگری آمده اند؟! 

آیا همان قدر که اصرار است که جلوی اعتراضات گرفته شود، همان قدر برای حل  و یا جلوگیری از تداوم آن در آینده  عزمی وجود دارد؟ اگر چنین عزمی هست چرا  امثال شریعتمداری  و حمید رسایی باید علمدار چنین وضعی باشند.   اگر حسین شریعتمداری از مقام خود در روزنامه کیهان برکنار می شد، خطرش به مراتب کمتر از چنین بحران سازی های بی حساب و کتاب و مقطعی بود که مشاهده می کنیم!

شما تصور کنید برای این که یکی مثل علی کریمی تشویق نشود چه خطراتی دولت را تهدید می کند. آیا می خواهد ورزشگاه ها را بدون تماشاگر برگزار کند؟ خب اگر ورزش کشور بدون تماشاگر باشد امتیاز منفی آن نصیب چه کسانی خواهد گردید؟ جزء این است به دولتی که تازه  یک سالش شده  می گویند همه چیز را تعطیل کرده است؟! 

اگر قرار است امثال کوروش علیانی و محمد فاضلی و مسعود پزشکیان را به تلویزیون بیاوریم و بازهم حرف امثال شریعتمداری و حمید رسایی را گوش دهیم، این دیگر شواف و شعاری بیش نخواهد بود، اما خسارتی که  بابت آن پرداخت می شود بسیار زیاد خواهد بود. یادمان هست چند سال پیش ارکستری قرار بود برای تماشاگرانش بنوازد، همه بلیت خریده بودند و نشسته بودند، اما تنها چیزی که ارکستر نشان داد سکوت بود و داد تماشاگرانش را در آورد. حکایت همین  «ارکستر  سیاسی»  است  که از بالا به تماشاگرانش نگاه می کند. 

همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان