اختصاصی حکایت گیلان | سامان بدر: ظاهرا به لطف عضو شورایی که هر روز رای خود را درباره استیضاح شهردار عوض می کند، حکم بازگشت کار موقت امیرحسین علوی به عنوان شهردار رشت توسط دیوان عدالت اداری صادر شده است. این اتفاق برای اکثریت مردم رشت مایه شگفتی و البته دستمایه طنز و خنده شده است. هرچند طرفداران علوی با عباراتی حماسی و ضد اکثریت شورا بازگشت او را جشن گرفته اند. 

به واقع بوروکراسی اداری در ایران بیش از همیشه معایب خود را نشان می دهد. همین چند مدت پیش در تالش به دلیل ابهام در تاریخ صورتجلسه انتخاب شهردار تالش دچار ابهام قانونی شده بود. با این حال اگر مدیران ارشد بخواهند به این مسائل ورود نکنند چندان هم به آن توجه ندارند. به طور مثال با رای همین دیوان عدالت اداری، نامه ای که بر اساس آن زاکانی به عنوان شهردار انتخاب شده بود باطل شده است، ولی زاکانی همچنان شهردار تهران است! این که حکمش بر خلاف آئین نامه انتخاب شهرداران اتفاق افتاده اظهرمن الشمس است، ولی بر اساس همان نامه ای که حال باطل شده به کار خود ادامه می دهد.

حالا بازگشت دوباره علوی خود یک معضل بحرانی در روند قانونی شهر ایجاد می کند. تکلیف پست هایی که بعد از وی صادر شده چه خواهد شد و حال اگر او برگردد ودوباره دیوان رای شورا را تایید کند، چه کسی جبران «زمان از دست رفته» را جبران می کند. شاید «مارسل پروست»!

علوی اگر می خواهد شهردار بماند، نباید شورا را نادیده بگیرد و شورا اگر می خواهد کار کند نباید هر روز به چالش و دعوا با شهردار ادامه دهد، این قاعده کار است! ولی روند امر چنین نشان نمی دهد و بازهم افراط در تصمیم گیری ها را مشاهده می کنیم. خب معلوم است با چنین روندی کارها پیش نمی رود.  برای اکثریت مردم اهمیتی ندارد چه کسی شهردار شود، آن ها بهبود در وضعیت خدمات رسانی و عمرانی می خواهند. دغدغه این مردم سراوان، پسماند، رودخانه ها، افزایش سرانه فضای فرهنگی و هنری و ارائه خدمات رسانی مطلوب است. روند فعلی تنها دعوا و منفعت طرف های درگیر است و طنز و مطایبه مردم! دیوان عدالت ایراد قانونی به استیضاح گرفته، ولی ایراد واقعی این رفتارها قانون نمی شناسد. اگر می خواهید دعوا بگیرید اسمش را دفاع از منافع شهر نگذارید.