حکایت گیلان | یوسف پور امیر

طی چند روز گذشته دکتر بهروز فتحی رئیس دانشکده فنی مهندسی شرق گیلان برکنار و  دکتر میرزازاده بعنوان سرپرست دانشکده معرفی شد.
تغییر و تحول در مدیریتها امری طبیعی است. ضمن تقدیر و سپاس از زحمات و تلاشهای دکتر فتحی برای دکتر میرزازاده در ادامه راه ایشان آرزوی موفقیت دارم ولی نحوه برخورد با یک چهره شاخص علمی و فرهنگی استان توسط سرپرست دانشگاه گیلان جای تامل و تاسف دارد و اعمال حب و بغض های شخصی در مدیریت بزرگترین مرکز علمی و آموزشی استان بجهاتی که در ادامه عرض خواهم کرد بر شدت این تاسف می افزاید.
پس از تصویب استقرار دانشکده فنی مهندسی شرق گیلان آقای دکتر فتحی از ابتدا در کنار مسئولین محلی شهر واجارگاه و با حمایت سایر مسئولین شهرستان و استان در اخذمجوز راه اندازی دانشکده و تقویت آن و همچنین تامین ۸ هکتار زمین بنام دانشگاه گیلان بمنظور ساخت وساز مورد نیاز در آینده نقش بسزا و بی بدیلی داشتند.
در ماه اسفند گذشته سرپرست دانشگاه طی حکمی وی را بعنوان سرپرست معاونت اداری ومالی دانشگاه منصوب کرد و قرار بود پس از حکم قطعی معاون، جایگزین ایشان در دانشکده معرفی شود اما پس از گذشت حدود چهار ماه سرپرست دانشگاه(که علیرغم قریب یکسال سرپرستی هنوز موفق به اخذ حکم ریاست نشده است) در اقدامی غیرمنتظره حکم سرپرستی اداری مالی نامبرده را لغو و جدیدا هم نسبت به برکناری از ریاست دانشکده اقدام کرد!
مسلم است که امثال  دکتر فتحی نیازمند پست و مقام نیستند و شاید الان سبکبالتر باشند ولی وقتی به پشتوانه سابقه مدیریتی بدون وابستگی به جریانات و بازیهای سیاسی حقا و انصافا می توانند در عرصه های مختلف علمی و آموزشی، مدیریتهای بالاتری داشته باشند چرا باید در سطح مدیریت بزرگترین مرکز دانشگاهی گیلان حب و بغض های شخصی تعیین کننده باشد و اینگونه زحمات و تلاشهای نخبگان استان نادیده و شخصیت آنها به بازی گرفته شود؟
نکته آخر اینکه شخص آقای استاندار که دقیقا دکتر فتحی را می شناسند و به شخصیت علمی شان واقفند و حتما در جریان این مسائل و ریز قضایای دیگر و سایر برخوردهای ناشایست و دور از شان علمی سرپرست دانشگاه گیلان هستند و در جریان اقدامات اخیر هم حتی اگر نه خودشان بلکه در حد مسئولین رده چندم استانداری ورودی صورت می گرفت،کار به اینجاها نمی رسید چرا هیچ عکس العملی نشان نداده و نمی دهند؟