اختصاصی حکایت گیلان | مهدیه زیّن:

یادداشت وارده اختصاصی 

مقتدا سالهاست که زمینه چینی برای بدست گرفتن سکان مرجعیت نجف را در سر میپروراند و ماکیاولیستانه 180 درجه برای هدف خود دست زدن به هر وسیله و اقدامی ولو اینکه برخلاف مواضع قبلی اش باشد را توجیه میکند . پس از حکم فوق العاده آیت الله سید کاظم حائری مبنی بر دعوت از مقلدین عراقی اش به تقلید از حضرت آیت الله خامنه ای ( مد ظله) و حمایت تمام قد او از حشد الشعبی عملا تیر خلاصی بر رویای های مقتدا زده شد و او که مشروعیت خود را از دست رفته میدید مجبور شد با فرار رو به جلو بار دیگر بصورت تاکتیکی از دنیای سیاست استعفا داد .
مقتدا خوب میداند که اگر مرجعیت را از دست بدهد بی معنا میشود و به همین علت تصمیم به استعفا گرفت و گفت: شاید شهید بشوم
او این جمله را دقیقا دو ماه قبل از انتخابات،همان زمان که تصمیم گرفت در انتخابات شرکت نکند هم گفته بود اما در دقیقه ۹۰ از حرفهایش برگشت و از مردم عراق خواسته تا به انقلاب اصلاحگرانه کمک کنند.

به نظر میرسد او
1: با به حاشیه بردن حکم آیت الله حائری و ممانعت از انتقال مرجعیت نجف به ایران
2: سلب مسئولیت ظاهری از حوادث فتنه پیش روی عراق
3: تخریب هدفمند زیر ساختها جهت بن بست سیاسی و فشار بر احزاب و دستگاهها برای امتیاز گیری
4: تحریک حشدالشعبی و کشاندن آن به جنگ داخلی جهت بدنام کردن و بهانه برای انحلال آن
5: و در نهایت ممانعت از راهپیمایی اربعین که باعث ایجاد همبستگی بین مردم ایران و عراق و در نتیجه تقویت رقیب شان یعنی چهارچوب هماهنگی شیعی
به دنبال ورود سازمان ملل و ایجاد دولت اضطراری و ابقای مصطفی کاظمی است
صدر در توییت خود نوشت : انقلاب خود جوش و مسالمت آمیز، منطقه الخضرا را به عنوان مرحله نخست آزاد کرد و این فرصتی طلایی برای ملتی است که از ظلم تروریسم ، فساد ، اشغالگری و سرسپردگی آسیب دیده است.
روابط پیچیده و مبهم صدر تاکنون از او یک مرد هزار چهره ساخته که با کمک حامیان همچون خودش پرشور در صدد باز مهندسی ساختار عراق با الگویی است که، تنها در ذهن او، معنادار میشود
مقتدا برخلاف شعار حامیانش علیه ایران ، عاشق ایران و الگوی حکمرانی ایران است . او. شیفته نظام مبتنی بر ولایت فقیه است البته مشروط بر اینکه ولی فقیه اش خود او باشد
او به عنوان یک روحانی شیعه ، اقتدار شیعی را نه در الگوی مرجعیت کنونی عراق که براستی در قامت یک رهبر مقتدر اما عراقی میداند
اوکه سالها خود را با با رهبران منطقه همچون حسن نصرالله مقایسه کرده و گاه همچون او در کنار صندلی رهبر ایران زانویی ادب به زمین زده ، اما حالا با شدت گرفتن چالش های عراق از یکسو و حمایتهای قدرتهای رقیب ایران از سوی دیگر قامت خود را برافراشه تر دیده و شانه هایش را در تراز یک مقتدای بزرگ تر آراسته است. او در رویا پردازی کودتای یک شبه و تغییر ساختار ناکارآمد عراق ، الگویی جز یک ولی فقیه عراقی جستجو نمیکند .
اما منتقدانش رویای او را به خوابی بی وقتی تلقی میکنند که هر لحظه میتواند یک سرزمین بحران زده را به یک ویرانه بدل کند اما او قطعا خودش خوب میداند که نه او همچون امام و رهبر ایران است و نه مردم عراق همچون مردم ایران و نه حامیانش، انقلابیون اصلاحگر...
شاید مقتدا فکرش را هم نمیکرد که مرجع تقلید جریان صدر، رهبر ایران را برای مرجعیت به مردم عراق معرفی کند وتا جایی پیش رود که به او انتقاد کند که نباید میان شیعیان تفرقه بیاندازد اما حالا این پسر نابالغ سیاست با رفتارش سرزمین عراق را با چالش روبرو کرده و بجای اینکه امروز عراق استراحتگاه یک ملت باشد آن را به آوردگاه دولتها و حامیان داخلی آن تبدیل کرده است