اختصاصی حکایت گیلان |یکی از اصلاح طلبان گیلانی از محمود باقری عضو اسبق شورای شهر رشت تعریف می کرد که اگر نبود در خیلی از برنامه های گروه های فشار دوران اصلاحات به مشکل می خوردیم. او می گفت ممکن است خیلی جاها با امثال محمود باقری مشکل داشته باشیم. ولی در هر برنامه ای به یکی مثل او نیاز داشتیم که زبان گروه های مخالف را خوب بلد بود و آن ها را ساکت می کرد.

در زمینه تاثیرگذاری مدیرکل ارشاد گیلان درباره خاکسپاری سایه به استان گیلان حرف و حدیث ها بسیار است. البته که طبق قانون کسی نمی تواند شخصی را از دفن در جایی منع نماید. ولی این تاثیرگذاری و نفوذ افراد است که کار را تسهیل می نماید تا نقطه مناسبی را برای دفن شخصیتی  چون سایه فراهم کند. به جرات می توان گفت اگر ثقتی با توئیت ها و اظهاراتش پیش قدم نمی شد خیلی ها از منظر مذهبی و سیاسی مخالف حضور پیکر ابتهاج در گیلان بودند. همان طور که تا پیش از آن مدیران جرات یک پیام تسلیت را نیز نداشتند.

شاید از منظری  دکتر فاضلی مدیرکل پیشین ارشاد گیلان فرد متخصص و باسوادی بود. ولی مشکل اصلیش محافظه کاری و خوف از فردا بود.ما از نظر سیاسی ممکن است با آقای ثقتی مدیرکل فعلی مشکل داشته باشیم که حتما چنین است، ولی روند مدیریتی در ایران همین گونه است. نفوذ و تاثیرگذاری افراد است که کارها را پیش می برد. 

همین تالار مرکزی رشت را نگاه کنید. مدیرکل فعلی وقتی بر سر کارآمد شهرداری اجازه فعالیت در آن را نمی داد. نمی توان از نفوذ و مذاکرات ثقتی برای دستور بازرسی جهت بازشدن تالار مرکزی غافل شد. این را در نظر بگیرید با کسانی که هیچ وقت تلاشی جهت پیشبرد کارها نمی کنند و مشکلات را به گردن دیگران می اندازند. 

یادمان نرفته وقتی حبیب محبیان در رامسر  فوت کرد اجازه دفن او را در تهران ندادند. در حالی که او اصلا جز سکونت در انجا هیچ قرابتی با رامسر نداشت. ما حالا می توانیم از خاکسپاری ابتهاج در یکی از مناطق ارزشمند شهر رشت سخن بگوییم که بدون شک عاملی برای افزایش حضور گردشگری در سطح شهر خواهد شد و شهر رشت بیشتر از گذشته شناخته خواهد شد که می تواند آرامگاه ابتهاج به یک نماد شهری نیز تبدیل شود.  این امری است که یک مدیر را از دیگران متمایز کند، حالا هرچقدر با او از نظر سیاسی فاصله داشته باشیم.