به گزارش حکایت گیلان | علی ملاصالحی در یادداشتی نوشت:
دو هفته جشنواره کن، دوران خوبی برای رسانههاست. حجم اخبار، تصاویر و نقدها در رسانههای خارجی همواره در این بازه زمانی مورد توجه قرار میگیرد. هرچند جزییاتی در این اخبار وجود دارد که میتواند رسانهها را در گزارش اتفاقات این جشنواره دچار اشتباهات بزرگی کند.
.
اول، اینکه دست زدن برای یک فیلم را آنقدرها جدی نگیرید. کن دو نمایش اصلی دارد، اول که معمولا بعد از فرش قرمز فیلم است. این نمایش بیشتر با حضور سلبریتیها و مهمانان و عوامل سازنده اتفاق میافتد که در فرش قرمز هستند. پس پر بیراه نیست خود عوامل و البته دوستان و مهمانانشان و البته بخشی از رسانهها و منتقدین که به این نمایش آمدهاند تشویقی برای آن بکنند. چهار دقیقه تشویق اتفاقی است که برای بیشتر فیلمها در کن میافتد. این تشویق بیشتر دست خوشی است برای ساخت و رسیدن به این مرحله بالا از سینما و جشنواره کن تا اینکه در ستایش فیلم باشد. هرچند اتفاق افتاده که فیلمهایی همه را به وجد آورده باشند و حتی تا ده دقیقه برایشان دست زده باشند. پس خبر چند دقیقه تشویق ایستاده و ویدیوی آن را به نشانه شاهکار بودن اثر نگیرید. اصل نمایش بعدی است که برای رسانه هاست و دوربینی هم داخلش نیست. در این نمایش پرحاشیه است که در سالهای گذشته هو شدن، بیرون رفتن پرتعداد افراد و از همه بدتر خنده به کمدی ناخواسته، خبرساز میشود. مثل اتفاقی که سال گذشته برای «روز پرچم» شان پن افتاد و فیلم عملا خندههای زیادی از منتقدان و اهالی مطبوعات بیرحم حاضر در کن گرفت و هو شد! در حالی که همین الان می توانید ویدیوی چند دقیقه تشویق ایستاده آن در سالن لومیر را به راحتی پیدا کنید!
.
دوم، مثل هر جشنوارهی دیگری، گروه و دستهای وجود دارند که از هر فیلمی خوششان بیاید، از کایه دوسینما دست چپی تا هالیوود ریپورتر حل شده در سرمایهداری، تا ورایتی که بیشتر جنبه صنعتی دارد و یا Le Echos فرانسه که اصلا روزنامه اقتصادی هست، منتقدان نظرات متفاوتی درباره فیلمها دارند، پس به هر نظر مثبتی به مثابه اینکه فلان فیلم شاهکار است نگاه نکنید. منتقدان را بشناسید، مثلا قطعا منتقد گردن کلفتی مثل پیتر برادشاو از روزنامه گاردین، نظر مهمتری از یک نشریه گمنام فرانسوی دارد. پس منتقدان را بشناسید و سلایقشان را بدانید و به جدول ستارگان (حالا که جدول اسکرین و چه جدول منتقدان فرانسوی) که برآیندی از نظر همه منتقدان است بیشتر توجه کنید!
سوم، هر کنی جشنواره فیلم کن نیست. رویدادهای جانبی جشنواره کن بیشمار است. برخی بخشها موازی کن هستند که هیئت داوران خود را دارند (مانند دو هفته کارگردانان)، برخی توسط انجمن منتقدان فرانسه برگزار میشود (جایزه فیپرشی) و برخی اصلا یک رویداد کاملا جدا هستند که تنها در نام شهر برگزاری و اینکه فستیوال هستند با کن اشتراک دارند. در حاشیه همین جشنواره چندین و چند نشست و رویداد و گردهمایی و حتی مراسم اهدای جوایز برگزار میشود مثل رویداد ویبا (یا جایزه ویژه اینفلونسرها و بلاگرها) که تنها از سال 2019 کار خود را آغاز کرده و تنها در یک روز در یک هتل در شهر کن برگزار میشود! فعلا بیشتر یک نشست و مراسم اهدای جایزه برای اینفلوئنسرهاست که شرکت در آن هم تنها نیاز به داشتن پول است که اتفاقا بسیاری از اینفلوئنسرها به یمن تبلیغاتشان دارند. به همین دلیل است که در حالی که اینفلونسر منفور یا محبوب شما صحبت از کاندیداتوری در کن و جایزه گرفتن میزند، حتی یک عکس یا تصویر رسمی از او روی فرش قرمز نمیبینید. چرا که او عملا در یک شهر در کنار افراد مهم سینمایی است و عملا برای رویداد دیگری آمده.
.
پس هر کنی جشنواره فیلم کن نیست و هرجایزهای هم نخل طلا نیست! عیار را تشخیص دهید تا در زمانه اخبارهای لحظهای دچار سوتفاهم نشوید!